Blues - geschiedenis en ontwikkeling Drummers Guide Part One

In 1903 WC Handig is het wachten op een trein in Mississippi en hoorde een blues muzikant. Hij noemde later de stijl van "de vreemdste muziek die ik ooit heb gehoord." Ondanks zijn eerste indruk was Handig geïnspireerd om zijn eigen Blues songs te componeren, met name "Memphis Blues" en zijn immens populair "St. Louis Blues." Aanstekelijke geest Blues 'wordt geïllustreerd door vele songs en de legendarische verhalen.

Bijvoorbeeld, bij het horen van "Good Night Irene", de gouverneur van Louisiana was zo ontroerd dat hij de song writer verleend, veroordeelde moordenaar Huddy "Leadbelly" Ledbetter, een volledige gratie. In de jaren 1930, gitarist, zanger, songwriter hoger niveau van erkenning door zijn opnames voor Columbia Records.At ongeveer dezelfde tijd, musicoloog Alan Lomax reisde door het zuiden van de Verenigde Staten het opnemen van een enorme hoeveelheid van Blues muziek voor de Smithsonian Institution.

Lomax's werk en de populariteit van Johnson en andere blues artiesten, vooral Bessy Smith (ook opgenomen door Columbia), bracht Blues nationale populariteit. Op dit moment, Blues was nog een akoestische vorm gespeeld door individuele gitaristen /zangers (of soms piano en zanger) en af ​​en toe kleine ensembles met behulp van gitaar en percussie-instrumenten zoals wasbord, lepels, en zelfs het eigen lichaam van de musicus ("hambone") in plaats van het drumstel. The Blues sterk veranderd in de jaren 1940. Voorafgaand aan dat decennium was Blues een bijna uitsluitend akoestische muziek geweest.

Maar in de naoorlogse periode, in Chicago gevestigde Blues artiesten als Muddy Waters, Howlin 'Wolf, Elmore James en Willie Dixon, en de West Coast op basis van T-Bone Walker, begon te spelen "" elektrische "Blues met de elektrische gitaar, versterkte zang , bas (nog contrabas op het moment), en het drumstel. Tegen die tijd had Blues gerijpt om de standaard 12 bar vorm (4 bars van de I akkoord, 2 bars IV, 2 bars 1, 1 bar V, 1 bar IV, 2 bars 1, speelde in 4/4 zwaaide tijd) in die de vocale melodie en teksten in een AAB structuur georganiseerd.

Een bekend lied dat deze kenmerken een voorbeeld is "T-Bone Shuffle," door T-Bone Walker, die is opgenomen door talloze kunstenaars. (Natuurlijk, er zijn veel blues nummers in niet-standaard vormen, om te noemen maar één voorbeeld uit deze algemene periode, de beroemde "" Barman Hey "Floyd Dixon is een 16-bar Blues [met 8 maten van de I akkoord aan het begin van de patroon]). Op ongeveer hetzelfde moment, een fusie plaats t