Blues - geschiedenis en ontwikkeling Drummers Guide Part One

ussen swing en blues, wat resulteert in Jump Blues, die hoorns opgenomen en nooit afgedwaald van zwaaide tijd. De meest prominente exponenten van deze enorm populaire stijl waren Louis Jordan, Junior Parker, en T-Bone Walker. Tegen het midden van 1950, Rock n 'Roll (die meestal wordt gespeeld met gewone achtste noten, dan zwaaide) was begonnen om de massa populariteit te bereiken, en Blues artiesten als Chuck Berry en Bo Diddley begon het verkennen straight gevoel (terwijl de 12-bar vorm). Een voorbeeld hiervan is Chuck Berry's beroemde 'Johnny B.

Goode "(die ook niet-standaard dat de V-snaar op de 9e bar" hangt "op de 10e plaats afdaalt naar de IV bar). In de jaren 1960, witte muzikanten en bands (vooral in Engeland) als John Mayall, Eric Clapton, Savoy Brown, The Rolling Stones, en (in de VS), Paul Butterfield begonnen met het spelen van de Blues. Ironisch genoeg, hadden ze veel meer succes dan de Afro-Amerikaanse muzikanten, die de vorm had pionier.

Maar ze bracht Blues tot een veel breder publiek dan hij ooit had gehad, en sommige van de gevestigde African American Blues spelers geprofiteerd van deze in de vorm van opname contracten en concert optredens. Met de dood van Jimi Hendrix in 1971 en het einde van de late jaren 1960, begin 1970 de culturele omwenteling, ondanks de komst van een aantal spannende nieuwe Blues artiesten als Son Seals Blues verloor veel van zijn publiek. En met de opkomst van de disco en punk, bleek alles behalve dood aan het eind van de jaren 1970.