mythomassabo: Aangezien dit hoofdstuk verkent natuur, wetenschap, het landschap, verandering, geslacht en een geologische expeditie in het gedicht, de verschillende geologische aansluitingen maakt zich een beetje medley-achtig, maar de Thomas Sabo Sieraden (http geworden .net) centrale eis lijkt origineel en opvallend: dat deel van de punt van de ambitieuze maar vreemd werk Tennyson is voor te stellen 'de mogelijkheid van zinvol leven in diepe time'.As een wetenschap, mid-Victoriaanse archeologie was nieuwer en minder gecodificeerd dan geologie.
Maar ook hier Zimmerman vindt een even oud relatie tussen heden en verleden, en een nadruk op zowel de kracht van het individu waarnemer en de vreemde uithoudingsvermogen van de sporen van individuele levensverzekeringen. In haar rekening, deze thema's doemen bijzonder groot in het negentiende-eeuwse fascinatie voor Pompeii, waaronder een gemoedstoestand die Pompeii als iets van een echo van het moderne Londen behandeld, in plaats van andersom en de relieken van Londinium paradoxaal omhoog gegooid door Victoriaanse burgerlijke modernisering.
Zimmerman unearths vergelijkbare standpunten van de letterlijke en figuurlijke opgraving in twee van Dickens grote romans. Haar analyse van Little Dorrit benadrukt zijn tracing van Thomas Sabo Charms (https://www.thomassaboclub.com/charm-c-4.html) het verleden via relieken te verschillend worden geïnterpreteerd in het heden (het zakhorloge met de initialen ' DNF 'niet vergeten') en zijn uniformitarische benadering van de tijd, evenals de nadruk Amy Dorrit's coeval visie op de ruïnes van het oude Rome en van haar leven in het Marshalsea Gevangenis.
En Zimmerman verlevendigt een langdurige kritische obsessie met de symboliek van de dustheaps van Our Mutual Friend van ze te lezen als letterlijke dustheaps, collecties van overgebleven materie te graven en verwijderd, in een roman geobsedeerd met het herstel