Volgens een spreekwoord moeten we niet de oude emmer tot we volledig vertrouwen in de nieuwe emmers water houden capaciteit gooien. De deprimerende verhaal is dat ieder van ons zijn weg hurling zo veel dat in een mum van tijd zullen er geen middelen meer voor onze komende generaties. Onze talloze praktijken tegenwoordig zetten veel druk op prospect kapitaal en we kunnen snel veel van onze eisen ontevreden vanwege onze dumping houding en slordig praktijken.
Er zijn tal van redenen waarom we zijn gebied onder bespreking van het gevaar van een hulpbronnen ontbreekt toekomst.
Een van deze is de constante behoefte aan betere levensstandaard en het niveau van comfort. Nog een oorzaak is onze grotere inname van voedsel, goederen en voorraden evenals onze versterkte gebruik van items die onze omgeving vervuilen en maken het gevaarlijk voor het leven.
Society is momenteel op zoek naar een betere levensstijl. We leven in een beschaving waar de industriële uitbreidingen zijn ontploft en waar iedereen op zoek gaat naar de meest recente items maken inspanning om greep van een betere levensstandaard te krijgen.
Echter, weelde eis verschijnen nooit tot een conclusie te komen. Wanneer een naïeve model in zicht komen in een markt, de oudste bezittingen van de identieke product snel te zetten in overbodige en verouderde. Als gevolg hiervan zijn talloze eerdere verkregen modellen afgevoerd als een alternatief van zijn tweedehands, of gegeven aan kansarme mensen die het meest waarschijnlijk het nuttig vinden.
We verzetten ons tegen robuust wegwerpmaatschappij door middel van ons activisme, ons bedrijf levensstijl.
In bijna alle gevallen wordt de wegwerpmaatschappij gemoedstoestand die verband houden met de extravagante gebruik van verhandelt. Maar demonstratie van deze sinistere ethiek kan worden gezien in minder categorieën.
Consumenten goederen worden gekocht, gebruikt voor een korte tijd, en dan zijn nutteloos, omdat ze snel of om de reden dat ze achterhaald smash. Vele functionele, zelfs kostbare voorwerpen worden verwijderd, en de frisse die worden verworven om ze te ruilen.
In de tussentijd, we verwoesten ons land en verspreiden van onze natuurlijke hulpbronnen om nieuwe te bouwen, een groter deel van onze bevolking is nog steeds verstoken van materiële gemak.
Door het niet slagen dankbaar voor de waarde van verouderde items te zijn De wegwerpmaatschappij cultuur genereert een incompetente systeem van toewijzing waarin veel burgers gaan zonder,