Wie heeft hier de leiding?
De grand pooh-Bah van deze ongelooflijke melange van onderzoeken, prosecutive, beleidsvorming en adviserende bevoegdheden, althans volgens de officiële organisatorische grafieken, is de procureur-generaal van de Verenigde Staten. Terwijl ik dit schrijf, is de positie van een Harvard opgeleide Miami advocaat genaamd Janet Reno. Zoals elk van de zesenzeventig mannen die haar voorafging, werd Reno benoemd door de president, bevestigd door de Senaat en dient als een lid van het kabinet.
In veel andere manieren, echter, procureur-generaal Reno is een rariteit. In tegenstelling tot de mannen van George Washington en Ronald Reagan gekozen als hun eerste procureurs-generaal, bijvoorbeeld, had Reno niet gekomen om de aandacht president Bill Clinton, omdat ze eerder zijn persoonlijke advocaat, degene die verantwoordelijk is voor de bescherming van de familie fortuin was geweest. Dat is natuurlijk, was de belangrijkste kenmerk van Washington's Edmund Randolph en Reagan William Franse Smith.
Reno had ook nooit het hoofd van de Democratische Partij in haar toestand, de nationale voorzitter van haar president politieke partij geweest of haar president campagneleider, noch was ze een voor de hand liggende kandidaat voor hoge electieve kantoor zelf, alle kenmerken van een verrassend groot aantal van de procureurs-generaal.
Het was Levi Lincoln, een Massachusetts advocaat president Thomas Jefferson geselecteerd om procureur-generaal te zijn in 1801, die de eerste uit-en-out politieke leider om het werk te houden was. Vele anderen volgden.
President Woodrow Wilson's best herinnerd procureur-generaal, A. Mitchell Palmer, was een invloedrijke Pennsylvania Democraat, een voormalig lid van het Democratische Nationale Comité, voormalig senior lid van het Huis van Afgevaardigden en een belangrijke kandidaat voor de Democratische Partij de volgende kandidaat voor president op het moment van zijn benoeming. Warren Harding procureur-generaal, Harry M. Daugherty, misschien wel de grootste boef ooit naar het kantoor te houden, had campagneleider Harding vóór zijn aanstelling geweest. Franklin Roosevelt's eerste procureur-generaal, Homer S.
Cummings, was een Connecticut politicus die eerder het Democratische Nationale Comité geleid. Twee advocaten Truman algemeen J. Howard McGrath en JP McGranery, werden gesneden uit hetzelfde hout. Herbert Brownell, Jr., Eisenhower's eerste procureur-generaal, was een New Yorkse politicus die g