Als Don sprak merkte ik hoe klein hij keek, niet mijn idee van een verkrachter helemaal niet, maar ineengedoken, gerimpeld voorhoofd, zich duwen om uit te leggen hoe hij dacht over zijn verkrachtingen. Ik probeerde hem niet voor te stellen na me naar huis, pakte me in mijn garage, en het gooien van mij op de vloer. Na het donker, denk ik niet om te zetten in mijn oprit, maar gaan rond het blok als er een auto in de achterkant van mij. Ik controleer de achteruitkijkspiegel voor de koplampen.
Don houdt geen vrouwen verantwoordelijk voor hun eigen verkrachtingen.
De meeste vrouwen zou denken dat zij enige verantwoordelijkheid of er is iets dat ze anders had kunnen doen om gebeurtenissen te veranderen of dat er iets over hen dat ze aantrekkelijk als slachtoffers gemaakt. Vanuit mijn ervaring, dat is niet waar. De enige aantrekkelijke kwaliteit over slachtoffers is dat ze kwetsbaar zijn in die tijd als gevolg van de situatie. Het heeft niets te maken met hoe ze keken of hoe ze gekleed of [Don onderbroken gedurende enkele seconden. ] Of hoeveel geld ze gemaakt of iets hebben. Het is niets over hen. Ik heb dingen gelezen of gehoord dingen slachtoffers over te praten. Ze kunnen de manier waarop de man geroken of de manier waarop hij klonk of hoe hij eruit zag of al dat soort dingen te onthouden . Ik kan me niet herinneren iets over een van de slachtoffers. Als een van de slachtoffers liep de kamer zou ik niet weten wie ze waren. Dit artikel is gebaseerd op interviews deed ik met mannen in de gevangenis. Ik veranderde de namen en identificerende informatie om de privacy te beschermen.
The Police Detectives Wedding