Een Student:
Nu is dat ik varen op een monotone en minachtende bestaan ... Sliding door de ups en downs van een lineair leven. Dit is mijn gemoedstoestand, dit is wat ik krijg voor het proberen om het systeem te trotseren en animeren mijn bestaan met een aantal braspartij en "Breakfast Club 'maniertjes ... Wat heb ik nu gekregen voor een brandstof? Nu ik weet dat een verkeerde stap en ik ga naar beneden de klif ... nu niet meer manifestaties van mijn levend lichaam zijn dreigende een systeem geregeerd door drinkers en prohibitors of beter nog; de levenden en de doden.
Vol huichelarij en vooral ondersteund door dezelfde aanhangers van dit systeem ... Complimenteren en het stimuleren van de dronken door het ruïneren van het leven. Ik voor mij, kon weglopen, zoals Thoreau. Ik kon hangen op over het hoe en waarom van mijn leven en mijn plaats in de samenleving. Alleen om terug naar de bewoonde wereld te komen als een verloren stukje van de puzzel onder een tafel.
Ik zal erkenning worden verleend, bij mijn terugkeer?
Wat is het al voor? Wat heb ik? Kan ik nog steeds kennisnemen van de illusies die mijn eentonig bestaan brandstof?
Nee, ik liever niet een robot van een systeem ... Thriving door middel van geld aan niemand worden en worden geteisterd door verloren herinneringen. Ik zou liever trotseren en worden berispt. Want ik zal sterven, en als ik dat doe, dan wat zou het allemaal voor?
Wie weet ...
God misschien? Zal ik eeuwig stuk van de geest in een gloeiende stoel in de hemel? Of, hebben een rottende lichaam en een stille geest? Het is allemaal hetzelfde ... Ik zal niet schelen, noch zorg om de zorg, zodra ik ben gestild of stille.
Bottom line, ik ben 16, gekoesterd en onschuldig van enige waarde of emotionele zuiverheid voor iemand anders te zijn. En dit zou allemaal een van mijn afleveringen van rebellie en binnenkort gewoon een stille beeld in mijn geest.
Maar echt, dit is mijn tijdcapsule, mijn blik naar de geest van mijn tienerjaren en de verschillende belangen die ik had, allemaal soepel zinspeelde in deze kreet.
Ik hoop dat wie dit leest kan de essentie van mijn perceptie en het bestaan te begrijpen. Want het is nu dat ik langzaam kennis met de verschillende interpretaties van de betekenis van het leven. En de waarde van het onderwijs met zijn relatie (hoewel niet alleen voor de beste) met het kapitalisme en de instelling.
Op zijn zachtst gezegd, ik ben nerveus en onzeker over hoe mijn toekomst zou worden ontvou