Strategische planning is een proces voor de productie van deze strategie en het updaten van het als necessary.Only sinds de Tweede Wereldoorlog is het idee ontstaan dat de strategische planning en handelen op die plannen vormen een apart management proces - het proces van strategisch management noemen. Deze alomvattende aanpak van de ontwikkeling van de strategie niet 's nachts verschijnen. Het evolueerde in de tijd.
In 1962, het bedrijfsleven historicus Alfred Chandler voorgesteld dat 'strategie' worden gedefinieerd als de bepaling van de fundamentele doelstellingen op lange termijn en de doelstellingen van een onderneming, en de goedkeuring van de cursussen van de actie en de toewijzing van middelen die nodig zijn voor de uitvoering van deze doelen .
Chandler benadrukte drie belangrijke elementen: (a) cursussen van de actie voor het bereiken van de doelstellingen; (b) het proces van zoeken naar de belangrijkste ideeën (in plaats van routinematig uitvoering bestaand beleid); en (c) hoe de strategie is geformuleerd, niet alleen wat die strategie blijkt te zijn. Chandler verlaten de conventionele opvatting dat de relatie tussen een bedrijf en zijn omgeving was min of meer stabiel en voorspelbaar.
Hij ontwikkelde zijn ideeën met behulp van historische methoden en door het analyseren van de groei en ontwikkeling van bedrijven als DuPont, General Motors, Standard Oil en Sears, Roebuck.In 1978, Dan Schendel en Charles Hofer creëerde een samengestelde definitie van strategisch management. Dit was gebaseerd op het principe dat het totale ontwerp van een organisatie alleen kan worden omschreven als de verwezenlijking van de doelstellingen wordt toegevoegd aan het beleid en de strategie als de belangrijkste factoren in de strategisch management process.
In hun synthese, Hofer en Schendel gericht op vier belangrijke aspecten van strategisch management. De eerste is het stellen van doelen. De volgende