Academische oneerlijkheid ook invloed op de leerlingen en de school op een negatieve manier. Afgezien van de gehandicapten ontwikkeling van vaardigheden en moraal, zal dit eerlijke studenten ontmoedigd of gefrustreerd en motivatie te verliezen in het leren. Of erger nog, zullen zij zich bezighouden met dezelfde onethische coping-mechanisme om "de strijd eerlijk", dus het creëren van een exponentiële kettingreactie. Voor degenen die al het oefenen, zal het hun aandacht afleiden van de essentie van het leren van de externe voordelen (bv goede cijfers).
Whitley en Spiegel (2002) ook geciteerd uit Jendrek (1989), Johnston (1996), en Spiegel, et.al. (1998) dat "de docenten die leren dat studenten hebben bedrogen in hun klasse voelen zich vaak mishandeld door hun leerlingen" en dat academische oneerlijkheid is inderdaad een stressvolle deel van baan een instructeur. Op de lange termijn, deze handelingen hebben de capaciteit om de naam van de instelling gerapporteerd aan een epidemie van wijdverbreide fraude hebben aantasten.
Als student, moeten we handelen met onderscheiding.
Toen op het kruispunt van wordt geconfronteerd met de verleiding om vals te spelen of niet, moeten we laten onze gedachten gaan door drie poorten, "Is dit gaat helpen in mijn situatie nu? '' Op de lange termijn, hoe zal dit voor mij?" "Zal dit goed te doen voor mij, de mensen om me heen en de samenleving in het algemeen?" Als het antwoord wordt versperd door een checkpoint, dan moeten we stoppen en verwerpen het idee. Aan de andere kant, als we de docent, op de minste tekenen van academische oneerlijkheid, we moeten de leerlingen bestraffen.
Onze tolerantie is een bemoedigende factoren om de student te nemen aan het onethisch gedrag. Berisping. Berisping. Dit is als het corrigeren van de groei van een spruit terwijl het nog jong en gemakkelijk te schimmel. Echter, voor de meeste studenten, verzet tegen de academische oneerlijkheid is moeilijk vooral als er