Het hoofdthema van Nella Larsens Passing - Deel 3

liteit van de jaren 1920 Harlem en was getuige van de eerste hand de nasleep van zwart op zwart misdaad dat delen van Harlem gaf een negatieve reputatie. Hij stelt dat "uplifting van de broer geen gemakkelijke job." (Larsen 217). Door dit te zeggen, blijkt dat Brian is niet alleen moeite om racisme tegen zwarten te overwinnen, maar ook de interne conflict dat is het brouwen in hem.

Hij is trots op zijn afkomst, maar op hetzelfde moment schaamt zich van degenen die niet worden beschouwd als onderdeel van WEB zijn 'Talentvolle Tiende concept DuBois's, die hij vindt het zijn plicht om te helpen in de richting van verbetering.

racisme en John

Racism speelt een prominente rol in John's karakter, en in een verhaal dat hoofdzakelijk draait rond de zwarte gemeenschap, krijgt de lezer inzicht in hoe de blanken ervaren zwarten in die tijd.

De lezer wordt voor het eerst geïntroduceerd om raciale neigingen John's toen hij keert terug naar Clare, Irene, en Gertrude elkaar vinden. Hij begroet Clare door haar te bellen "... Nig." (Larsen 200) Deze raciale epitheton wordt gebruikt als uiting van genegenheid voor zijn vrouw, te wijten aan het feit dat ze lijkt te donkerder. Door het gebruik van deze denigrerende woord als een koosnaampje, wordt Larsen toont de lezer dat John racistisch tegenover zwarten op een zodanige wijze dat hij niet meer waarneemt nigger of zijn derivaten, een rassenslur zijn.

Of zwarten , verwijst hij naar hen als "De zwarte scrimy duivels." (Larsen 202) en belijdt "... haat ze. En dat doet Nig. "(Larsen 202). Door de invoering van John in deze oxymoronic situatie wordt Larsen toont de lezer dat, ondanks zijn gevoelens naar zwarte, John heeft er geen gegronde redenen of rechtvaardiging voor het gevoel op deze manier. Dit wordt versterkt wanneer de lezer ontdekt dat John heeft nooit bewust ontmoet een zwarte persoon. "Ik ken mensen die hen hebben gekend, beter dan ze weten dat hun zwarte zelf. En ik lees in de kranten over hen.

Altijd beroven en doden van mensen. "(Larsen 202).

Voor zover geloofwaardigheid kan gaan met iets dat zo inherent verkeerd, een rechtvaardiging dat Johannes kan hebben gehad voor het feit dat deze tendensen verdampen als hij toegeeft te hebben nooit zwarte mensen bekend. Zijn racisme is puur een teken van de tijd, toen de blanken waren racistisch tegenover zwarten, omdat dat was hoe de samenleving hadden gevormd en gevormd dat ze zijn.

Als Clare was niet gestorven zijn, zou het interessant zijn om te zien ho