De gevolgen van haar geheime geopenbaard zijn veel groter dan die Irene. Clare's hele leven vereist dat ze worden gezien als wit; de waarheid kon haar huwelijk ruïneren en eventueel haar verplaatsen van witte samenleving en in een zwart maatschappij die haar vreemd.
Irene aan de andere kant, niet huidskleur zien als zo'n big deal. Het ergste dat kan gebeuren met Irene zou de verdrijving van de inrichting waar ze is voorbij "Het was niet zo dat ze schamen als een neger, of zelfs van het hebben verklaard was zijn.
Het was het idee van wordt uitgeworpen vanaf elke plek, zelfs in het beleefd en tactvol was waarin de Drayton zou waarschijnlijk doen dat haar verstoord. "(Larsen 179).
Hoewel secundaire personages, de twee mannen ook geven inzicht in de problemen die wedstrijd gaan in de samenleving. John is racistisch, want dat was de norm op het moment, en het werd niet beschouwd als onjuist te zijn. Brian, als een vader van zwarte kinderen, doet zoals het leven in de Verenigde Staten van Amerika, en ziet de sociale spanningen tussen zwarten en blanken als een goede reden om te vertrekken.
De roman brengt ook aan het licht dat de problemen bestonden binnen race op het moment. Zoals Tillery schrijft:
"Ironisch genoeg, was de race conflict scherpste tussen de zwarte Brits West-indianen en Afro-Amerikanen. Door de jaren 1920, had deze spanningen crisis proporties in de vorm van verhitte debatten, beledigend uitwisselingen in kranten, voorstellen van Afro-Amerikanen voor de beperking van de verdere West-Indische immigratie, en zelfs regelingen voor de herverdeling van de West-Indiërs naar andere delen van het land bereikt .
"(Tillery 25)
Tot slot, de roman blijkt dat zwarten waren op het moment een composiet van vele verschillende rassen, en dat afkomst van een persoon was niet gemakkelijk te bepalen. Dit idee wordt ondersteund door een passage uit Claude McKay's Home aa