From geef mijn eigen ervaring van de opleiding studenten om presentaties te geven in het Engels, een methode die ik heb zeer nuttig gevonden is een vereenvoudigde focus op intonatie.
De relevantie van intonatie, echter, is een onderwerp van veel controverse. Recente studies hebben de geldigheid van de traditionele 'grammaticale' en 'Attitudinal' functies uitgedaagd. David Brazilië, in de De communicatieve waarde van de intonatie in het Engels, stelt een discours functie van intonatie, met het gebruik van 'verkondigen' en 'Verwijzend' tonen. Meer recent, Jennifer Jenkins in haar boek De fonologie van het Engels als internationale taal, vraagt zich af of het onderwijs intonatie als toonhoogte dient enig nuttig doel in ELT. Echter, terwijl we moeten erkennen dat het debat over de intonatie is gevorderd in verschillende richtingen op de theoretische kant, de volgende feiten en hun praktische implicaties mag niet worden genegeerd, bij het overwegen van onmiddellijke behoefte van onze leerlingen om presentaties te geven in het Engels: Wanneer we spreken, lucht door het strottenhoofd waardoor stemplooien trillen. Dit is wat voegt 'stem' om onze spraak. Als de stembanden trillen sneller, de toonhoogte van onze stem stijgt. Als ze vertragen, de toonhoogte van onze stem valt. Volgt dus dat, als, als we eindigen een zin van spreken, hebben we nog niet klaar wat we zeggen, zal de stembanden niet vertragen en dus onze stem stijgt of blijft op dezelfde toonhoogte. Maar als we klaar zijn met het uitdrukken van een idee, of we zien wat we net hebben gezegd als definitief, zal de toonhoogte dalen. Dit wordt geïllustreerd door Martha C. Pennington, in haar boek fonologie in het Engels Taalonderwijs: "De toonhoogte van de stem valt, wanneer de spreker klaar is met het geven van alle voorgenomen Informatie - als een uiting klaar - en wil het einde van een bocht signaleren spreken zolang het veld niet is gevallen, is een indicatie van onvolledig
Hoe te spreken en begrijpen Basic Spanish