Tall Tales: Dromen van Potatoes

zeer rijk zijn als ze schat te vinden. Misschien kunnen ze zelfs een groot gebouw. En hebben aardappelen tot drie keer per dag eet. Volgende struikelde ze over het vooruitzicht van het helpen van haar stad met het geld. Ze besloot dat als ze rijk geworden, zou ze gratis eten geven voor iedereen die ze kent. En zo veel aardappelen als ze wilden. Slechts dromen deze dingen legde haar in een betere stemming. Plotseling herinnerde ze Mono. Het moet zijn geweest uur sinds ze vertrokken. Lolo meteen kroop naar de andere kant van de boot.

"Mono!" Riep ze, "Er kunnen slangen in het water.

"

Geen antwoord. Dus belde ze voor weer haar zus.

Angst greep naar haar. Ze stelde zich allerlei dingen die zouden kunnen hebben er met haar zus als ze had gelegen dromen.

"Mono!" Lolo schreeuwde voor de laatste keer voordat roeien weg om hulp te halen.

" Wat? "zei Mono's stem. Ze had net verschenen uit het water en werd bloedige vis gooien boord.

"Waar ben je geweest?" Riep Lolo, tranen in de ogen.

"Ik was net vissen eronder.

Waarom? "

Mono keek Lolo vragend aan, die erg opgelucht om te zien haar tweeling klim terug op de boot was en vroeg meteen:" Hoe was je vissen, Mono? "

" Oh ! Ik zwom zeer snel en achtervolgd na de vis. Vervolgens beet ik ze en- "

" Hai! Je bent een beest! "

" Shut up! U zult genieten van het vanavond! "

" Mono, "vroeg Lolo rustig na een tijdje," Waar gaan we nu gaan? "

Mono zweeg en, na een tijdje, geknepen haar tweeling.

"Aiya!"

"We gaan waar. Of het huis van de vader of moeder. We zullen leven voor onszelf.

Ik snap het? En we zullen onze eigen aardappelen te

kopen. "