"... hij zal de harten van de kinderen tot hun vaderen." (Maleachi 4: 6b)
We hebben allemaal vaders. We hebben allemaal onvolmaakte vaders. De gehele Evangelie in een notendop is het verhaal van hoe we ons hart verzoend met onze hemelse Vader zou kunnen hebben. Onze eeuwige bestemming is verpakt in dit draaien van ons hart naar God. We zullen nooit vrede hebben, noch zullen we ooit ervaren echte overwinning in ons leven, totdat we zijn één met het hart van onze Vader.
God wil deze vereniging zo offerde hij zijn Zoon Jezus om het mogelijk te maken.
Hij wil ook heel veel dat we te rijmen met onze aardse vaders. Velen leven hun hele leven op zoek over een kloof van afscheiding naar verre vaders die lijken niet te weten hoe te verbinden met hun kinderen of ze zijn zo zelf-verbruikte ze niet schelen om de offers die nodig zijn om sterke relaties op te bouwen met hun eigen zonen en dochters. Soms familieleden te zoeken naar een kruk door te zeggen: "O, maar ik kwam uit een disfunctioneel gezin." In de loop der jaren heb ik meer en meer van overtuigd dat we kwamen allemaal uit disfunctionele gezinnen geworden.
Dat is wat de zonde doet aan de familie, het maakt het disfunctioneel.
We moeten vrede met onze vaderen, zelfs als ze waren wreed en misbruik, zelfs als ze nooit waren er, zelfs als ze al zijn overleden. De harten van de kinderen niet wendde zich tot de vaders tot ze vrede met hen hebben gemaakt.
Mijn eigen vader kwam te kort in een heleboel manieren, maar hij toonde een trouwe liefde voor God en altijd gericht in de richting van mijn hart Christus.
Ik zat met mijn vader aan zijn bed tijdens zijn laatste 12 dagen in Meadville City Hospital in het noordwesten van Pennsylvania.
Op de leeftijd van 65 pa een massale stoke had gehad en dat hij in een coma liggen. Mijn moeder en ik zat uur na uur met hem. Ik zat vele uren alleen met hem voordat hij stierf. Ik sprak met hem. Ik vertelde hem wat ik hem nog nooit verteld. Ik biechtte aantal dingen die ik voelde dat hij moest weten. Ik bad en bad dat hij uit zijn coma zou komen. In de eerste paar dagen kneep hij mijn hand een paar keer in reactie op de dingen die ik had gezegd. Ik vertelde hem dat ik van hem hield. Hij heeft nooit voortgekomen uit de coma.
Hij stierf in dat ziekenhuisbed en we hem begraven in een kleine begraafplaats achter een kleine methodistische kerk in een klein dorp niet ver van Meadville.
De dingen die ik vertelde mijn vader, terwijl hij lag in een coma waren ding