Mijn hart smolt op dit en ik veegde mijn tranen te verbergen mijn gezicht. Ik was niet in staat om zijn ouders te vragen als ze zou reageren.
Woede en koppigheid zijn twee kanten van een medaille. Meestal een kind heeft het beide of beide de eigenschappen manifest terwijl het kind opgroeit in de moeilijke wereld van leren.
Er gebruiken empathie, probeer in te stappen naar de kleine schoenen die je je kind dragen op zijn schattig voeten. Gelieve niet schoppen hem met uw volwassen laarzen.
Uiteindelijk zou u alleen branden van uw vingers. Woede in het kind is een van de mooiste emoties, omdat ieder kind is zeer juist in zijn of haar emoties. Er is geen leugen in de toppen van de gevoeligheden van zijn hart. Er is woede in hem want natuurlijk zijn gevoelens zijn gewond. Die blessure maakt hem gehandicapten in het omgaan. Een dergelijke voorwaarde maakt een kind boos en koppig. Tenzij het zorgvuldig wordt behandeld, zou men net smoren de bloei van een mooi leven in de kiem.
Van de emoties van een kind kan men een beroep te kiezen voor hem, want hij heeft een deugdzaam professionele leven te leiden niet erg emotioneel, in plaats van met de perfecte emoties om efficiënt te werken.
Mijn vader vertelde me in mijn jeugd het verhaal van een demon, die verbleef in een park en was erg ongelukkig omdat de eenzaamheid van de eenzaamheid. Op een dag een groep van stoute kinderen bezochten het park en speelde vrolijk, dwarrelden rond de plaats.
De demon voor de eerste keer vergat zijn depressie en keek met vrolijke nieuwsgierigheid van de hemelse activiteiten van de kinderen.
Helaas! De demon ademde haar laatste wanneer de vakantie beëindigd en de engeltjes stopte er komen. De ouders moeten een les uit de benarde situatie van de demon te leren.
Srikanta Mohanty, MBA (Symbiosis)
HIG-1/60, BDA kolonie, Kapila Prasad
Bhubaneswar .
E-mail: [email protected]
Night Terrors