Once upon a time, was er een klein meisje die het gevoel dat ze niet genoeg aandacht. Zo liep ze weg uit haar huis, in de straat, door het bos en in de jungle. In eerste instantie werd ze huilde zo hard dat ze niet merkte de apen werden naar haar te kijken, tot ze zagen dat ze hun ogen vegen ook. Ze krabde haar hoofd, en alle van de apen bekrast hun eigen hoofd. Toen ze zwaaide, de apen zwaaide ook, en toen ze sprong op en neer, ze sprongen rond net als haar.
Opgewonden om eindelijk de aandacht die ze verdienden, het kleine meisje lachte en hoorde de apen hoot lachen samen met haar. Toen het meisje was moe, ging zij en alle apen liefdevol opgestapeld om haar heen. Maar toen het meisje probeerde met de apen te praten, ze niet terug praten, behalve om te zeggen "OOK, OOK, ook!" Vervolgens, het meisje besefte dat ze haar ouders miste. Toen zij aandacht besteed aan wat ze zei, het was omdat ze verzorgd over wat ze te zeggen had. En het beste van alles, ze verzorgd over wat ze te zeggen hadden, ook.
Dus, het meisje omhelsde elk van haar aap vrienden afscheid. Ze liep uit de jungle, door het bos en de straat terug in haar eigen huis. Ze was net op tijd, omdat haar ouders waren op zoek naar haar. Ze vertelde hen alles over haar ochtend terwijl ze luisterden aandachtig en stopte haar in haar dutje.