"Mam!"? Timmy schreeuwde terwijl hij liep door de deuropening. "Kijk eens wat oom Sylvan gaf ons!"
Mom keek op van het wassen van een wastafel belasting van het ontbijt gerechten. Haar middelste zoon stond in de deuropening tussen de modder veranda en de keuken. Beekjes zweet liepen over zijn blozend gezicht als hij zweeg om op adem te komen.
"Kom op!" hij zei. "Het is in de achtertuin." Hij hield op beide zijden van de deuropening en stuiterde op en neer, ongeduldig.
Mom trok de theedoek uit de koelkast handvat en gedroogd het zeepwater uit haar handen.
Ze legde de handdoek op het aanrecht. Timmy loslaten van de deuropening en draaide naar buiten te gaan. Met een laatste blik om ervoor te zorgen dat ze volgende was, liep hij de deur en stond naast een verwrongen kartonnen doos in de achtertuin.
"Wat is daar?" Vroeg moeder.
Timmy grijnsde, het onthullen van een gap getande glimlach. Hij stond naast het vak te wachten. Moeder liep naar buiten, stond naast hem en bukte om de doos te raken. Het water gekleurd vakje bovenflappen zijn neergeklapt, elk overlappen de volgende, vergrendelen in de inhoud.
Moeder hoorde gebonk uit de gedeukte doos kanten. Ze stak haar vinger in de opening waar alle kleppen ontmoet, en trok ze naar buiten, net genoeg om in staat zijn om binnen te zien.
"Veren!" zei ze.
"Ja!" Timmy zei: "Er is tien van 'em!"
"Nou, ik denk dat we zullen moeten slachten' em, later." Moeder zei. "Ben je klaar om te plukken?"
"Ik heb 'em! Iemand anders zou moeten plukken!" Timmy voorgesteld.
"Nope! We hebben allemaal wil." Moeder glimlachte. "Je gaat vind je broer en zus. Ik zal hier dingen klaar te krijgen."
"Okay." Timmy zei. "Up Grant's op de heuvel.
Naastgelegen Sandi's."
"Ik denk dat Bruce is boven en Sherri's watchin 'TV." Moeder zei.
Timmy ingebroken in een langzame draf over zijn achtertuin en door de achtertuin van de buren, voor het oversteken van de twee lane straat scheiden van de woningbouw uit de heuvels eromheen. Hij sprong in de sloot, toen krabbelde de rotsachtige helling onder het schrikdraad. Hij kroop onder het hek door, zonder het aan te raken en liep langs het parcours in de aanloop naar de achtervolgde boom.
"Laurel, laurier, lee-hee boom!" Hij gejodeld het geheim oproep aan zijn broer te laten weten dat hij zou komen.
"Laurel, laurier, lee-hee boom!" kwam de terugkerende oproep van Grant.
Timmy gestopt onder de zwartgeblakerde, holle boom en haalde diep adem, gen