Inosine wordt gesynthetiseerd zoals inosine monofosfaat door een complexe reeks biochemische reacties. De inosine monofosfaat is een precursor voor adenine, een nucleotide en purinebase die reageert met ribose adenosine vormen. Dit is een nucleoside die kunnen worden gefosforyleerd adenosine monofosfaat (AMP) te produceren, het difosfaat (ADP), de trifosfaat (ATP) en cyclisch adenosine monofosfaat (cAMP) .Elk deze is betrokken bij het metabolisme van energie in de mitochondriën.
Glucose ondergaat een aantal enzymen gekatalyseerde reacties in aanwezigheid van zuurstof die uiteindelijk breekt het af tot water en kooldioxide, vermeerderd met ten minste 36 moleculen ATP via glycolyse en de Krebs-cyclus. De ATP reageert met water om energie vrij en vorm ADP. De ADP kan dan gefosforyleerd meer ATP te produceren. Het uitgangspunt van dit alles is inosine, en het is geen wonder deze nucleoside wordt door atleten helpen om hun energy.
Not alleen echter maar adenine is de voorloper van aminozuren en nucleïnezuren die verantwoordelijk zijn voor het genereren van RNA en DNA, en is ook verantwoordelijk voor de productie van vele co-enzymen. Deze bieden andere mogelijkheden voor het gebruik elders in de geneeskunde, en het is ook gevonden om andere medische eigenschappen die worden besproken later.It was in 1970 dat inosine werd eerst gebruikt om atletische prestaties te verbeteren vanwege zijn rol bij het genereren van beschikken de energie die nodig elke spier in het lichaam.
Het gebruik ervan begon in Oost-Europese landen, hoewel het bewijs op dat moment geen ondersteuning voor de theorie. Toch is dit niet de voorstanders ontmoedigen en inosine bleef in gebruik door sporters, een praktijk die nu is uitgezaaid wereld wide.It gebleken is een metabole activator, doordat ondersteunt het metabolisme door het genereren van energie. Inosine is gebruikt door powerlifters voor zware training om de capaciteit van het bloed verhogen om zuurstof te