The Gap in de Amerikaanse Moederschap: of Hoe Ik overleefde de Amnio

haar vriendje van vijf jaar. Ze maakte me het gevoel dat ik echt had een ernstige fout niet hebben van een carrière van meer stabiliteit afgezien van onafhankelijke film produceren alvorens te beslissen om al mijn vrije tijd aan het moederschap te geven bij 40 bij elk jaar, dat vervolgens zou ik minder en minder inzetbaar worden. Ik maakte de belofte om mezelf recht toen en daar in ieder geval niet arm flab toestaan.

Dit werd gevolgd door een bloed trekken voor onderzoek voor een nieuwe plasma marker zo "mijn dochter of de dochters van mijn vrienden niet hoeft te ervaren wat ik over vandaag te ervaren." Zonder nog eens ervaren, ik was ontmoedigd en dat potentiële (evenals een $ 25 Target gift card ... hey luiers zijn duur), ik laat ze meerdere buisjes bloed van mij. Dit in reflectie was waarschijnlijk een slecht idee op geen voedsel en de emotionele impact van de procedure was ik ongeveer te verduren.

Maar het was voor de toekomst van mijn dochter!

Toen ik het gesprek dat mijn ongeboren kind geen chromosoomafwijkingen had ontvangen, wist ik al in mijn hart dat het oké was. Ik was verhuisd, en bovendien was ik al zo verliefd op haar wat zou ik doen? Ik wilde niet meer over nadenken. Ik was op weg naar het park met mijn man op een mooie zonnige dag en onze 4 jaar oud met vers geplukte bloemen geklemd in haar kleine leven handen. Ik hing de telefoon.

"We zijn in de heldere," zei ik tegen mijn man.

"Oh, dat is zo groot!" Hij was opgelucht.

Ik tuurde in de zon op de blauwe wolkenloze hemel.

"Denk na over de mensen die geen oproep zoals die wel krijgen. We hebben geluk. "

" Ja, "zei mijn man:" Ja, we zijn. "