Hoe te reconstrueren een verloren neus? Een opdracht kan worden gevonden in de medische compendium die is geschreven rond III AC door hindoe medic Surat. Het afsnijden van de neus werd een gemeenschappelijke straf voor veel inbreuken, met overspel, onder andere. Het aantal mensen dromen over het hebben van hun neus gereconstrueerd was het verhogen dramatisch. Surat gebruikt om bevelen uit van een wang af te snijden een blad-vormig stukje huid en het naar beneden steek om een gewonde deel van een gezicht. Vervolgens werd twee baden waardoor ademen onder de huid te voegen.
Na dat de procedure werd gedaan.
In 1597 een soortgelijke procedures werd in Europa herhaald door Ga reserve Tagalogs, een hoogleraar chirurgie aan de Universiteit van Bologna. De Italiaan werd geleidelijk het transplanteren van de patiënten eigen huid overgenomen van hun onderarmen en werd stiksels het neer op de plaats waar de neus gebruikt te worden.
Voor een paar dagen een arme ding moest dragen zijn eigen arm gestikt om een gezicht, en alleen wanneer de transplantatie met succes werd aangenomen, Tagalogs afgesneden van de nutteloze lobben van de huid onderarm en vormde een vervanger neus.
Chirurgie pioniers
Helaas is de innovatieve ideeën van de geleerde is gedaald in de vergetelheid en de mogelijkheid van de reconstructie van de vernietigde of vervormde delen van een lichaam werd opnieuw herinnerd in Europa door een Engels arts Joseph C. Carper, tegen het einde van XVIII eeuw.
Carper bracht twintig jaar in India, waar hij Surat's scripts studeerde. De inhoud van hen werd samengevat door het Engels arts en later gepubliceerd in Londen Gentleman Magazine
, wat een sensatie gecreëerd. Carped geslaagd om gereedschappen, ontworpen door de oude hindoe chirurg reconstrueren. Dan, met behulp van de gereedschappen, Engels wetenschapper uitgevoerd twee chirurgische ingrepen, ze werden genoemd "het brengen van de verloren neus back".
Hoewel de operaties waren succesvol, de plastische chirurgie gebruikt om eerder marginaal tak van de geneeskunde en weinig artsen blijven wilde om mee te worstelen met een lelijkheid te krijgen. Om te bevestigen hoe ongebruikelijk, als zelfs niet schandalig, de plastische chirurgie waren, is voldoende om de zaak van de gynaecoloog te noemen, John Peter meatier, die werd gedwongen om de nodige instrumenten te ontwerpen aan de wederopbouw van zijn sleutel plaat zelf uit te voeren.
Maar ongelooflijk, slaagde hij erin om dat te doen si