autisme kan niet worden beschreven in één enkele verklaring, omdat het gaat om het denkproces, de perceptie en de aandacht niveau van een autistisch kind. Wanneer je zo'n kind voor een redelijke termijn te kijken, zul je de ernst van het brede scala van aandoeningen te realiseren. De kenmerken van gedragingen van de ene toestand naar de andere en ook van de ernst van de aandoening en in het bijzonder de verandering van de leeftijd van het kind.
De medische wereld heeft zijn eigen parameters om verschillende symptomen en hun uitingen in een autistische kinderen doeltreffende diagnose van de ziekte te beoordelen. Een gewone man, anderzijds, moet afhankelijk van de nauwkeurige waarneming van het veranderende gedrag van het kind inzake sociale interactie en aanverwante communicatie mogelijkheden van de getroffen individu. Het wordt niet beoordeeld door één enkel kenmerk gewijzigde gedragspatroon, maar de cumulatieve verscheidene veranderingen in houding en reacties van de autistische kinderen.
Dit omvat de verandering van eetgewoonten, die lijden aangegeven afwijking van het normale patroon wanneer minutieus gecontroleerd. Het is misschien niet een veel voorkomende eigenschap in alle autistische kinderen, maar zeker is het gezien de vele zulke kinderen. Het autistische kind lijdt aan typische sociale stoornis en is niet in staat om te reageren op elke vorm van externe gesprekken, zelfs wanneer u juichen met zijn naam of maak bepaalde andere activiteiten om hem te motiveren. Soms is er een compleet gebrek aan reactie die ligt arme kind zijn omhuld.
Er kan toevallige aanwezigheid van irriterende uitdrukkingen met of zonder agressie bij kinderen die last hebben van de specifieke onvermogen om uit te spreken hun gedachten zijn. De afwezigheid van natuurlijke spreken macht is de oorzaak van de frustratie dat ze soms ventileren door hun extreme ergernis. Het falen van de natuurlijke communicatie vermogen van een autistisch kind is gemarkeerd in ongewone tekenen, abnormale vocale klanken en het bizarre kabbelende inspanningen die zij maken.
Deze tendens kan enigszins verbeteren de ontwikkeling in leeftijd, maar het onvermogen van communicatie blijft een obstakel. De enige toespraak die ze ontwikkelen is om de woorden die ze om zich heen horen herhalen. Er blijft een voortdurende moeilijkheid uitlezen consonanten en klinkers, wat een belangrijk dilemma met het kind. Het kind toont zeer negatieve houding in het delen van ervaringen en verafschuwt het krijgen van