Ik had mijn eerste aanval toen ik in mijn eerste jaar op de universiteit. Na meer dan 20 jaar, heb ik geen levendige herinnering over dat incident meer. Maar ik kan me nog herinneren toen dat weer bij bewustzijn, vroeg ik welke dag het was, waar ik toen was, wat er is gebeurd, wat ik aan het doen voor de 'aanval', en soortgelijke andere vragen.
Mensen met epileptische aanvallen hebben meestal desoriëntatie en tijdelijk geheugenverlies onmiddellijk na een aanval Weinig wist ik dat dit zeer eerste aanval was slechts een voorspel tot vele andere aanvallen die zouden volgen in de komende jaren van mijn leven.
Inbeslagneming stoornis is een ziekte waarbij de getroffen persoon heeft ongecontroleerde aanvallen die van bekende of onbekende oorsprong kunnen zijn. Tijdens mijn eerste paar aanvallen tijdens de jaren 1980, was ik gediagnosticeerd door mijn neuroloog als gewoon met epilepsie.
Wat de oorzaak is, of wat ik kon doen om te voorkomen dat het opnieuw gebeurt onzeker was. Het beste wat hij zei dat hij dan kon doen was om een geneesmiddel, Dilantin of fenytoïne voorschrijven, voor het regelen van de aanvallen, en vraag me om te vermijden laat opblijven en het gebruik van alcohol. De oorzaak ervan is nog onbekend, maar waarschijnlijk een trauma ergens in de hersenen, maar dat moest worden getest maar aangezien er nog geen MRI gedurende die tijd.
Mijn moeder waarschuwde me toen dat ik mezelf te veel kan worden onder druk, want ik had net ging de State University.
Wat me opviel toen was ze was heel erg bezorgd, en ze zag eruit alsof ze was elke keer als ik had mijn aanvallen huilen. Ze was juist op een bepaald punt, maar ik was nog steeds in de war over hoe en waarom dit gebeurde voor mij. Mijn studie gewoonten waren toen heel vreemd ook, want ik hield van wakker in de vroege ochtend - ongeveer 1-2 uur, studeerde voor ongeveer 2 uur, nam een kort dutje, dan kreeg klaar voor school.
Van de drie capsules per dag, moest ik mijn medicijnen te nemen voor minstens een jaar, die een gat in de begroting van onze familie's verbrand.
Ik kan me nog herinneren dat mijn geneesmiddel dosis geleidelijk werd verminderd, totdat ik was helemaal aanvalsvrij en drugsvrij. Ik dacht dat was het einde van het dan, maar ik was verkeerd
Na een aantal jaren -. Mijn beste gok zou zijn 3 tot 4 jaar, zo ver terug als ik me kan herinneren - ik zou een aanval opnieuw te hebben, en ik zou hebben om nog eens terug op mijn medicijnen zijn. Dezelfde cyclus zou terugkomen