Voor mijn 36ste verjaardag, was ik in het ziekenhuis. De vooruitzichten was niet goed. Ik kon nauwelijks ademen. De cardioloog zei dat mijn hart was bij 15 procent van de werkende capaciteit. Hij was eerlijk gezegd verbaasd ik was bewust, laat staan lopen. Hij vertelde me ook dat hij had 27 jaar ervaring, en in al die tijd had ik de grootste menselijk hart dat hij ooit had gezien; Hij beschreef het als de grootte van het hart van een wild zwijn's.
Voordat een belangrijke test waren zelfs gedaan op mij, voordat een medicijn had voorgeschreven, werd ik op de nationale lijst geplaatst voor het zoeken naar het hart van een donor. Ik kreeg te horen dat als ik niet binnen twee jaar had een hart vervanging, zou ik waarschijnlijk alleen maar leven nog eens 5 tot 10 jaar.
Ik was 36 jaar oud. Nog vrij jong.
Hoe heb ik daar?
Op de leeftijd van 21, liep ik vier mijl elke dag. Ik tilde gewichten drie keer per week. Ik woog 200 £, alles solide spier. Tegen de tijd dat ik was 36, ik woog £ 300, en vrijwel niemand van het was spier.
Hoe is het gebeurd? Luiheid? Mijn vrouw zei dat juist het tegenovergestelde. Ik werkte te veel. Ik had een middle management positie en werkte 50 uur per week op mijn trage weken, en meestal meer als 60 tot 80 uur. Ik had niet een vakantie in een decennium. Ik was te druk om goed te eten. Ik aten op het lopen de hele tijd, vaak op mijn bureau op het werk.
Hoe het begon
De eerste verandering die ik echt merkte in mijn lichaam was mijn ademhaling. Ik had een harde tijd mijn adem te vangen. Niet in een miljoen jaar had ik denk dat dit zou kunnen zijn als gevolg van hartproblemen.
Ik dacht dat het een allergie, omdat het een warme zomer was geweest en we hadden een aantal renovaties op ons huis, die tot veel chalkdust en houtstof in de lucht had gezet. Ik dacht dat het was mijn allergieën omhoog te handelen. Ik zou er wel overheen. Mijn ademhaling zou beter als we eenmaal klaar is met werken op het huis en de zomer voorbij was.
Dan had mijn vrouw om me te laten voor drie maanden. Haar moeder had een operatie gehad en iemand om te zorgen voor haar nodig had.
Ik was op mijn eigen voor het grootste deel van de komende drie maanden, het zien van mijn vrouw in het weekend als ik zou rijden de vier uur naar haar moeder. Al die tijd, mijn ademhaling werd steeds erger.
Tot slot, mijn vrouw thuis kwam. Ze had thuis geweest slechts twee dagen toen, op een andere warme zomerdag, nam ik buiten de keuken vuilnis. Tegen de