Ik ben ervan overtuigd dat op een bepaald punt in bijna ieders leven dat je hebt gehad om met iemand die snurkt zetten. Nou mijn partner in het bijzonder wanneer hij ouder is dan moe snurkt als geen morgen. Ususally het doet me lastig, heb ik een of andere manier leren kijken uit over het irritante geluid dat uit de persoon, waarin naast me. Maar dan heb ik die avonden waar niets me verlichting van dit geluid kan geven.
Ik weet dat er remidies die er voor slechts een dergelijke situatie.
Er zijn van die dingen die tape naar de overkant van de neus, nope ze niet werken, dan is er het rollen van de ene snurken op hun kant, nope geen avil, de personen die mond open zodat ze niet ademen door hun neus, en veel meer. Ik heb ze allemaal geprobeerd, maar tot datum heb ik niet in staat om de juiste te vinden.
Het gedicht dat ik hieronder schreef gaat over een van die avonden waar ik gelegd wakker de hele nacht te wachten om 's ochtends te komen zodat het verschrikkelijk veel lawaai zou verdwijnen.
In feite schreef ik dit gedicht in mijn hoofd als ik gelegd wakker de hele nacht en toen ik wakker werd dit was wat ik opgeschreven.
Als de avond is gekomen om en einde, naar bed gaan we om te rusten, alle geknuffeld arm en arm, mijn hoofd gelegd op je borst. Onze ogen sluiten ze zo snel, om het land te dromen we gelokt, toen plotseling word ik wakker door het geluid van uw enorme snurken. Zoals ik wakker lag van uw geluidskaart, daar leg je snel in slaap.
Zoals ik woelen en draaien van uw lawaai Ik kan maar niet lijken te ontsnappen, ik vraag me af of ik moet gaan, en krijgen dat grote rol grijze tape. Zoals minuten wenden tot uur en voor mij is het heel duidelijk, geen slaap voor mij is in de kaarten, en dat is zeker je hoort, Hoewel ik hou van je diep, als ik struikel naar de deur, Kun je alsjeblieft wakker voor een keer , en stoppen met die afschuwelijke snurken.