Een Lunar Chaos Theory I

Dit onderzoek heeft geleid tot vele interessante ontdekkingen, maar niemand meer interessant of potentieel winstgevender is dan een nieuwe theorie van chaotisch gedrag in de baan van de maan. Voordat u verder gaat met de bespreking van deze ontdekking, een woord over mijn methode in orde is. In mijn werk, dat ik noem Market Astrofysica volg ik een scientic aanpak met de volgende stappen: 1. Ontwikkel een fysieke theorie voor een bepaalde oorzaak en gevolg fenomeen 2. Ontwikkelen van een wiskundig model om het fenomeen 3. Bereken de tijdreeksen beschrijven voor het model 4.

Statistisch correleren de tijdreeks met marktpartijen actie 5. Als de statistieken wijzen op een verband dat is veel beter dan het toeval, het testen van de relatie in real-time te zien als de voorspelde markt actie plaatsvindt 6. Indien realtime en statistische tests te rechtvaardigen , gebruik van de voorspellingen als hulpmiddel in de handel in de markten Deze aanpak heeft me in staat om uit te zoeken veel nieuwe dingen over cycli en hoe ze werken. Laten we nu verder gaan om te kijken naar een dergelijk fenomeen.

Fundamentele fysische mechanismen Ontwikkeling van een natuurkundige theorie van cycli begint met een onderzoek naar hoe het zonnestelsel is opgebouwd. Het is samengesteld uit tien zeer belangrijke klauwplaten van rock baan over een bal van de verbranding van gas, onze zon. De negen planeten en onze maan zijn de grote rotsen. Voor eeuwen, hebben deze rotsen meedogenloos overgegaan op hun cursussen, een zorgvuldige afweging van de krachten die ze op elkaar uitoefenen en aan de zon, en visa versa.

Tot op heden zijn er twee mechanismen zijn voorgesteld

dat de effecten van dit systeem aardse gebeurtenissen kunnen verklaren Dr. Theodore Landscheidt [9] [10] [11] heeft vele correlaties gepresenteerd tussen het zwaartepunt van de zonnestelsel en de uitbarsting van zonne ares. Zijn theorie is dat als planeten roteren, verschuiven ze het zwaartepunt van de gecombineerde planeet /sun systeem rond. Soms dit massamiddelpunt daadwerkelijk verplaatst buiten het oppervlak van de zon.

Omdat het oppervlak van de zon geeft een chaotische randvoorwaarde bestaat, wat resulteert in uitbarstingen van grote zonnevlammen. Dit verschijnsel wordt beschreven door de vergelijking in figuur A. Deze vergelijking berekent het punt waarop de massa van de planeten en zon effectief geconcentreerd. De buitenste planeten, vanwege de grote afstand van de zon, domineren deze vergelijkingen. Jupit