Een Lunar Chaos Theory I

er, vanwege zijn enorme omvang, is zeer invloedrijk. De auteur heeft een ander mechanisme [5] In eerste instantie voorgesteld beschreven door klimaatonderzoekers in het begin van 1900 [2] [12]. Dit mechanisme wordt getoond in figuur 1. Zoals de planeten om de zon, zij oefenen getijdekrachten van de gassen van de zon, net als de maan doet getijden op aarde. Deze krachten worden beschreven door de vergelijking in figuur B. Numerieke oplossing van deze vergelijking blijkt dat Jupiter, Mercurius, Venus, Aarde, Mars en Saturnus zijn de meest inuential, in die volgorde.

In figuur 1 wordt dit effect getoond door getijde planeten 1 en 2 roteren van een gasvormige deel van het oppervlak van de zon. Deze gas wervelingen leiden tot een aantal zonne-effecten, waaronder zonnevlekken, coronale gaten, en zonne ares. Al deze effecten combineren om de hoeveelheid straling die de zon verlaat variëren. Deze zonnestraling ter aarde uitgevoerd op twee manieren, zoals directe straling, zoals zon en radio golven en als deeltjes, door de zogenaamde zonnewind uitgevoerd.

Deze stroom van geladen deeltjes vormt een stroom van energie die ontploffing ruimteschip aarde, het creëren van een boeggolf en een wake net als een boot die stroomopwaarts zou doen. Deze boog schokgolf vormt een magneto pauze tussen de aarde en de zon, en de wisselwerking met het magnetisch veld van de aarde, zowel vorm te geven en het toevoegen van energie aan. Aan de noord- en zuidpool, de geladen deeltjes volgen de magnetische krachtlijnen, en maak sfeer in wat een poolkap Absorptie Event wordt genoemd [8]. Dit leidt tot het poollicht ovaal, de productie van onze Noord- en Zuid-Lights.

De boeggolf creëert ook een envelop over de aarde, genaamd de magnetosfeer. Aangezien de zonnewind stroomt langs de aarde, de magnetosfeer vormt een traanvormige envelop van gevangen deeltjes, eindigend in wat genoemd wordt de magnetische staart genoemd. Het is in deze envelop die de maan banen.