Ik bereikte een Little Spring

It was ongeveer zonsondergang toen ik een klein kind, werd gestuurd met een handvol gepoederde tabaksbladeren en rode veren om een ​​offer aan de geest, die de ziekte van mijn zusje had veroorzaakt te maken. Het was een lange, strenge winter, en de sneeuw lag diep op het grasland zover het oog reikte. Richtingen van de geneeskunde vrouw was geweest, dat het aanbod moet worden gelegd op de naakte aarde, en dat het ik moet naar de instelling sun.

But nu waar was een plek van de aarde te vinden in al die witte monotonie vinden? Ze had gesproken van de dood in de huizen hoopte ik dat mijn zusje zou leven, maar ik was bang nature.1 bereikte een beetje lente. Ik keek naar beneden naar de bodem, zich afvragend of ik mijn aanbod daar moet achterlaten, of blijven op zoek naar een plek op aarde Als ik enig aanbod in het water, zou ii bereikt de bodem en raak de aarde, of zou het wegdrijven ?, zoals het altijd had gedaan toen ik mijn offer aan het water geest Eens te meer ik begon in mijn zoektocht van de kale grond.

Het oppervlak werd vastgeroest op sommige plaatsen, en wandelen was makkelijk; op andere plaatsen zou ik waden door middel van een voet of meer van de sneeuw. Vaak pauzeerde ik, denkend aan de sneeuw ruimen in sommige plaats en daar lag mijn aanbod. Maar nee, moet mijn geloof in de natuur, en ik moet vertrouwen om het blootleggen van de aarde. Het was een harde strijd voor zo'n klein child.I ging op en op; het riet werden wapperen in de wind. Ik stopte en keek naar hen. Een riet, wervelende in de wind, had een ruimte door zijn stam gevormd, waardoor een losse stopcontact.

Ik stond op zoek naar de opening. Het riet moet worden verankerd in de grond, en het gat moet de steel om de aarde te volgen. Als 1 gegoten mijn aanbod in het gat, toch moeten ze de grond bereiken; dus 1 zei het gebed dat ik had geleerd, en liet mijn tabak en rode veren in de opening dat de natuur zelf had created.No eerder was het offer volbracht dan een gevoel van twijfel en angst blij mij. Wat als mijn aanbod mag nooit de aarde te bereiken? Zou mijn zusje dood? Niet tot ik keerde huiswaarts besefte ik hoe koud ik was.

Toen ik eindelijk het huis bereikten ze nam me in en opgewarmd mij, maar heeft me niet in twijfel, en ik zei niets. Iedereen was verdrietig, want het nest een worse.The volgende dag het geneesmiddel-vrouw zei mijn zusje was dan hoop was gegroeid; ze kon niet leven. Dan was bitter berouw van mij, want ik dacht dat ik ontrouw was geweest, en dus mijn zusje moest worden ger