Net als in andere vormen van operante conditionering de versterking voor agressief gedrag hoeft iedere reactie niet volgen. Zodra het gedrag is aangeleerd af en toe een beloning (of straf) is genoeg om het te handhaven. Dit is bijzonder duidelijk in zogenaamde gehoorzaam agressie. Een waakhond die aanvallen op commando of een persoon die iemand schaadt omdat hij of zij wordt 'bevolen' 'te doen, is het plegen van gehoorzame agressie.
5. Territoriale agressie. Deze categorie van gedrag is meer onderzocht grondig door ethologen (zoals Konrad Lorenz, 1966) dan door psychologen.
Dieren van verschillende soorten zal het spel uit een gebied, vaak markeren op een bepaalde manier (door het besproeien van de grenzen met urine, bijvoorbeeld), en dan dreigen elke aanval . onbekende lid van de soorten die binnendringt binnen haar grenzen Merk op dat dit gedrag is beperkt tot het grondgebied zelf: Als het dier wordt uit het eigen grondgebied, de territoriale agressie verdwijnt Sommige mensen zien parallellen in menselijke territoriale conflict
<. p> 6. Altruïstische agressie.
De agressiviteit van een vogel of zoogdier bewaken haar jong, of een 'soldaat' 'bij of mier verdediging van haar bijenkorf of nest, zijn voorbeelden van altruïstisch agressie. Moyer (1976) heeft de term moeder gebruikt agressie aan de felle gedrag van een vrouwelijk zoogdier waarvan nestful pups wordt bedreigd te beschrijven. In sommige soorten, kan evenwel-notablyhumans-hetzelfde soort gedrag wordt vertoond door de vader, of zelfs door niet-verwante individuen.
7. Intermale agressie.
In vele soorten de normale reactie van een volwassen man naar een andere onbekende volwassen mannetje is een vijandige één. Vaak gens het dier zal aanvallen zonder provocatie. Dit gedrag verschilt van territoriale agressie omdat het kan in elke location.Studies van Intermale agressie bij muizen en ratten hebben aangetoond dat de stimulus die de aanval uitlokt is de geur van de andere mannelijke. Als geuren van de dieren worden gemaskeerd door een kunstmatige geur of als hun reukvermogen operatief wordt vernietigd, ze zijn waarschijnlijk niet om te vechten (Ropartz, 1968).
Bovendien is in vele soorten zoals honden en wolven (Lorenz, 1966), en zelfs bizons (Barash, 1977), de strijd zal niet optreden als een dier wordt uitgegaan van een stereo- getypte positie van onderworpenheid.
Het mannetje hormoon testosteron is van cruciaal belang in Intermale agressie. Onvolwassen of gecastreerde dieren niet