psychoanalytische benaderingen hebben veel kritiek ontvangen-deze na een lange periode waarin de psychoanalyse was bijna de enige benadering van therapie beschikbaar. Een deel van de kritiek over de wetenschappelijke status van de onderliggende theorie. Meest-onderzoek opgeleide psychologen worden verstoord door het relatieve gebrek aan onderzoek bewijs psychoanalytische theorie. Anderen zijn op een verlies om precies te zeggen wat voor soort bewijs wetenschappelijke ondersteuning zou tellen.
Vandaag de dag, vele jaren na het begin van de psychoanalyse dat debat gaat verder (Greenbaum, 1984). Vergelijkbare kritiek kan worden gemaakt over de psychoanalyse in de praktijk. Misschien heb je dacht dat dit bij je leest over weerstand eerder. Als de patiënt accepteert een interpretatie door de analist dan de interpretatie klopt. Als de patiënt de interpretatie niet accepteert dan geeft deze weerstand en dus de interpretatie klopt.
Andere critici accepteren dat de psychoanalyse een effectieve behandeling kan zijn, maar beweren dat het gewoon te lang duurt en kost te veel geld voor de meeste mensen. Weer anderen wijzen erop dat de technieken en de complexiteit van de psychoanalyse maken het nuttig alleen voor mensen die in contact met de werkelijkheid en die verbale ablllttes en verbale interactie vaardigheden Schofeld samengevat deze kritiek te merken dat de typische analytische cliënt een Yavis-jong moet zijn , volwassen mondeling geschoolde intelligent, verfijnd.
De eis van de samenhang is bijzonder verontrustend als het gaat om de behandeling van mensen van wie de belangrijkste symptoom is een gebrek aan samenhang. Het ls daarom niet verwonderlijk dat de psychoanalytische benaderingen regelmatig toegepast om de problemen van angst en depressie, waar de persoon is intellectueel vermogen intact is en minder vaak om gevallen van psychose zoals schizofrenie. Veel psychoanalytici waaronder Freud hebben toegegeven dat psychoanalyse is niet een effectieve therapie voor schizofrenie.
Afgezien van de kwestie van de samenhang en de werkelijkheid testen, een van de grote problemen met de psychoanalytische benadering is de noodzaak van de oprichting van een vertrouwensband tussen therapeut en patiënt. Dit kan ontmoedigend moeilijk te bereiken met bepaalde klassen van de geestelijk gestoord zijn en verder beperkt de toepasselijkheid van de psychoanalyse.
Tot slot is er de kritiek dat de psychoanalyse een goede manier bij de bron van het probleem van de pat