Dus als een goede trouw termijn moet worden uitgesloten, zouden "goede trouw" moeten worden gedefinieerd in het contract? Dit zou leiden tot de bovengenoemde moeilijkheid definitie. Omgekeerd doet de impliciete plicht van goede trouw override en eventuele tegenstrijdige bewoordingen ontbinden binnen het contract?
Het verkennen van de complexiteit bij het bepalen van de goede trouw, hoe zou het niveau van eerlijkheid en redelijkheid vereist door de plicht te bepalen? Een kwestie van 'of de test van de goede trouw prestaties is puur subjectief of dat heeft een objectieve component ...
"[13] werd gevraagd door Farnsworth bij het bespreken van de problemen in de Verenigde Staten. Een objectieve norm breed genoeg om alle contracten te dekken zou alleen maar herhalen de reeds bestaande definitie van redelijk. Anderzijds zou een subjectieve maatstaf moeilijk af te bakenen zijn. Verder, hoe en in welke omstandigheden zou de plicht ontstaan? Een kader voor de indeling van de omstandigheden en de juiste subjectieve of objectieve normen zouden moeten worden ontwikkeld.
Een andere moeilijkheid in impliceert de plicht is, zoals Gummow J staten in Service Station Association v Berg Bennett, "er is al een mate van kunstmatigheid in waardoor de brede waaier van contractuele activiteiten aangetroffen in de gemeenschap in het kader vereist door de standaardcontracten teksten. "[14] Bovendien," betrokkenheid van een termijn van rechtswege, over het hele spectrum van de wet van toepassing contract is een belangrijke stap. "[15]
Het beleid bij het toepassen van een plicht van de goede trouw zou ook moeten worden onderzocht.
Bij de vorming van een overeenkomst tussen private partijen, hoeveel macht heeft de High Court hebben om in te grijpen? Heeft de omvang van deze bevoegdheid variëren, en onder welke omstandigheden?
Tot slot, hoe wordt een bres in de verplichting van goede trouw bepaald, en als er een inbreuk is geweest, wat zijn de sancties betrokken? Kan deze inbreuk als "een onafhankelijke oo