Eva Peron en de politieke Op 15 januari 1944 door een aardbeving verwoest 90% van de gebouwen in de stad van San Juan. 7000 mensen omgekomen en 12.000 raakten gewond. Van het ministerie van Arbeid en Welzijn, Peron organiseerde een nationale mobilisatie die werden uitgenodigd de meest populaire kunstenaars. Eva Duarte woonden de bijeenkomst voor de slachtoffers. Op 22 januari was een groot feest bij Luna Park te profiteren slachtoffers van de aardbeving.
Eva Duarte Peron, en de kolonel begon een relatie die de maatschappelijke legitimiteit 9 juli tijdens een gala-functie in het Teatro Colon. Twee dagen eerder, General Farrell president sinds 11 maart (na het ontslag van Ramirez) - benoemd tot vice-president van de Nationale Perón, met behoud van zijn kantoor in het secretariaat en het ministerie van Oorlog, die eerder waren toevertrouwd. Op 6 mei van datzelfde jaar Eva werd verkozen tot president van Argentinië Radial Group, een solidariteit van het doel en dat de vereniging werd opgericht in 1943.
Perón was de belangrijkste man in de regering en de meest irritante aan de oppositie geworden. De aanwezigheid van Eva en de plaats die het had gekregen een doelwit voor de eigen kameraden Perón in de armen. Als de kolonel was een ongewone man, een vrouw die aan zijn zijde was het werd zelfs nog meer: hij had besloten om met een man, niet achter hem. En Perón had aanvaard. Irreceivable dan. Op 13 oktober 1945 een deel van de ambtenaren in geslaagd om Perón het ontslag op te leggen aan hun berichten. Hij werd gearresteerd en meegenomen naar Martin.
Bij dageraad op 17 oktober begonnen de arbeiders om hun werkplek verlaten en wendde zich tot de Plaza de Mayo: de aanwezigheid van de kolonel geëist. 'S nachts kwam Perón naar het balkon van de Casa Rosada en de roep om verkiezingen aangekondigd. Over de rol van Eva in de crisis van 17 oktober is de enige getuigenis bewijs in de huidige stand van het onderzoek.
In dit verband, en zo nodig, de gevechten tussen zijn mannen staan schouder aan schouder (Alberto Merlo), neigt de draden van de beweging, om mensen naar het plein en op 17, waardoor de Descamisados (Perón), zonder enige betrokkenheid bij de mobilisatie (Cipriano Reyes), of afwezig is in de beschrijving van de gebeurtenissen (Luis Monzalvo). Maar Eva werd niet toegekend elk moment naar een bestuurder rol in de dag: Perón werd heroverd door het volk. Van Martin had Perón twee brieven geschreven.
In een van hen zei tegen hem: "Vandaag heb ik geschreven
President