Deze memoires zijn essentieel (om de rol van Egypte in de Arabische politiek) "De laatste bron die Jankowski gebruikt om het te controleren" vlees "van deze memoires zet op het skelet van de openbare registers is de officiële diplomatieke documenten openbaar gemaakt via de FOIA (in het Verenigde Staten), en persistentie (in Groot-Brittannië).
Jankowski merkt op dat terwijl geen van deze bronnen zijn perfect op zichzelf - zelfs de archiefmateriaal gevonden in de VS en Groot-Brittannië hebben de neiging om te worden gekleurd door hun uiterlijke standpunten en interpretaties van de Egyptische motivaties ondanks hun erkende betrouwbaarheid feitelijke rapportage - hij beweert dat door het gebruik van een ieder op de juiste plaats, de geleerde in de gaten kan vullen en fret uit desinformatie beter dan vertrouwen op een enkele bron.
Hoewel Jankowski vertrouwt op deze officiële en semi-officiële bronnen van informatie, zijn benaderen duidelijk geïnformeerd door bekende voorliefde de post-modernistische beweging voor ongeloof van officiële documenten. Door cross-het controleren van zijn bronnen voor nauwkeurigheid, begint hij de grondslag van zijn betoog door het bezweren van de bezwaren van alle, maar de meest rabiate van post-modernisten.
Zijn redenering voor het gebruik van deze bronnen wordt duidelijk vermeld in zijn inleiding, en hij bewust toegeeft de tekortkomingen van zijn bronnen en de stappen die hij heeft genomen om de desinformatie ze kunnen brengen om zijn onderzoek te beperken. Daarnaast Jankowski is een aanpak die het best kan worden omschreven als transnationale, omdat het lijkt op de revolutie in Egypte, de invloeden uit Europa en het Midden-Oosten, en de gevolgen daarvan voor de wereld.
Zijn degelijkheid in de mijnbouw officiële documenten en cross-checking voldoet een empiristische gezichtspunt terwijl zijn opnemen van de krant en memoires houdt duidelijk rekening met de kritieken van specialisten in de Egyptische moderne geschiedenis. Misschien wel het belangrijkste element is zijn gebruik van primaire bronnen die worden vertaald uit het Arabisch en Hebreeuws, gepubliceerd in de steden Beiroet, Tel Aviv, en vooral, Caïro. Het is dit gebruik van