Voor een groot deel van de jaren 1980, werd de Amerikaanse regering hecht waarde aan miljarden aan een kolossale atoom smasher of deeltjesversneller bouwen om sonde diep in de kern van het atoom.
Deze machine, genaamd de Supergeleidende Super Collider (SSC), zou de grootste wetenschappelijke machine die ooit is gebouwd geweest; echter, werd het project geannuleerd in 1993.
De belangrijkste missie van het SSC was om nieuwe interacties te vinden en te testen de voorspellingen van deze unified theorieën, zoals de elektro-zwakke theorie, en eventueel de sonde fringers van de GUT en de supersnaartheorie. Deze krachtige machine zou hebben gericht op de verschillende aspecten van de zoektocht naar deze legendarische eenwording.
Devouring genoeg energie om een grote metropool stroom, zou de SSC hebben versnelde deeltjes biljoenen elektronvolt om andere subatomaire deeltjes breken. Natuurkundigen hoopten dat diep opgesloten in de kern van het atoom was de cruciale gegevens die nodig zijn om een aantal aspecten van deze theorieën te controleren.
De SSC, die experimentele hoge-energiefysica zou hebben gedomineerd in de volgende eeuw, zou het nog steeds niet groot genoeg om volledig de gevolgen van de GUT theorie, die de sterke kracht verenigt met de elektro-zwakke kracht, of de meer ambitieuze supersnaartheorie theorie, die alle bekende krachten verenigt testen geweest. Het testen van de voorspellingen van beide theorieën zouden machines veel groter zijn dan de SSC nodig.
Echter, de SSC in staat zijn om de periferie van deze theorieën onderzoeken en help ons indirect te controleren of te weerleggen verschillende voorspellingen van deze theorieën zijn geweest.
Met de ineenstorting van de SSC, de hoop van de hoge energie fysici nu rust met een kleinere machine, de Large Hadron Collider (LHC), dat wordt gebouwd bij CERN, buiten Genève, Zwitserland, door een consortium van Europese naties. Hoewel de financiering is ook
Maxwell & amp; # 039; s Discovery