Op 12 jaar oud, kreeg mijn dochter een telefoontje op een avond rond middernacht van een persoon wiens stem klonk, nou ja, laten we zeggen, oldeer dan 12. Ik herinner me de telefoon beantwoorden en het horen van deze diepe stem aan de andere kant van de lijn zegt: "Kan ik spreken met Amanda, alstublieft?" Hoe beleefde hem om te zeggen "please", alsof het niet 00:00 middernacht, en alsof hij vraagt om een persoon die 21 jaar oud zou zijn, in plaats van een preteen meisje met haar hormonen op hol.
Mijn antwoord aan hem kwam van diep van binnen, ergens dat mijn normaal prettige houding en presentatie opgehouden te bestaan. Scherp, vroeg ik: "Wie is dit?" "AJ", of iets van dien aard, was zijn antwoord. "Weet je hoe laat het is?" Ik blafte naar hem. "Het spijt me. Ik besefte niet hoe laat het is ', was zijn antwoord met een stem die ik was er zeker van was verzamelde uit de kern van zijn eigen wezen, om te klinken verontschuldigend en oprecht. "Oke, dus nu weet je hoe laat het is, weet je hoe oud Amanda is?" Ik vroeg. Stilte. Stilte. Stilte.
Het doorbreken van de stilte, vervolgde ik, "Ze is 12 jaar oud en je verstandig zou zijn om haar niet opnieuw te bellen totdat ze wordt 18." Klik op. Einde van het gesprek.
Voor zover ik weet, heeft hij niet terug te bellen, zelfs niet toen ze was 18. Zoals ik al zei, dat is voor zover ik weet. Times had zo veel veranderd sinds ik een 12 jaar oud. Terugkijkend, het verhaal is humoristisch nu vertellen, maar op het moment, ging mijn moederlijke instincten in overdrive.
Ik werd plotseling een 12-jarige meisje weer herinneren die momenten dat ik niet zeker naamloze oudere mannen kon krijgen uit mijn gedachten en mijn hormonen waren uitpuilende op de naden. Had dat telefoontje gebeurd in mijn huis toen ik 12 jaar oud was, mijn vader zou uit zijn geweest met zijn jachtgeweer, op zoek naar iemand met de naam van AJ, schieten, en later vragen te stellen. Eigenlijk is dat een overdrijving, maar een waar gebeurd verhaal van hoe ik me voelde op die leeftijd.
Die gedachten deed mij een beslissing snel te maken. Ik heb niet Amanda's vader over AJ vertellen.
Amanda en ik sprak. Ik denk dat ze kreeg een zeker respect voor mij voor het niet vertellen van haar vader. Dus, sloten we dat hoofdstuk en gaat over naar de volgende. Er gebeurde te veel hoofdstukken daarna, en sommige strijd zijn. Op het einde, mijn dochter en ik heb het overleefd.
Als Amanda draaide 16, stoppen ze school. Nee, laat ik het anders dat. Ze