Het verhaal gaat dat enige tijd geleden, een man gestraft zijn 3-jarige dochter voor het verspillen van een rol van goud inpakpapier. Geld was strak en hij werd woedend wanneer het kind probeerde een doos versieren onder de kerstboom te leggen. Niettemin, het kleine meisje bracht het geschenk aan haar vader de volgende ochtend en zei: "Dit is voor jou, papa."
De man was in verlegenheid gebracht door zijn eerdere overreactie, maar zijn woede laaide opnieuw toen hij erachter kwam de doos was leeg.
Hij schreeuwde naar haar, onder vermelding van: "Weet je niet, als je iemand een geschenk, wordt er verondersteld om iets binnen te zijn? Het meisje keek hem met tranen in haar ogen en riep:" Oh, papa, het is niet leeg at all. Ik blies kusjes in de doos. Ze zijn allemaal voor jou, papa. "
De vader werd verpletterd. Hij sloeg zijn armen om zijn kleine meisje, en hij smeekte om haar om vergeving.
Slechts een korte tijd later, een ongeval heeft het leven van het kind.
Er wordt ook verteld dat haar vader hield die gouden kist bij zijn bed voor vele jaren en, wanneer hij werd ontmoedigd, hij zou nemen een denkbeeldige kus en herinner me de liefde van het kind dat het had gezet daar.
In een zeer reële zin, ieder van ons, als mens wezens, hebben gekregen een gouden container gevuld met onvoorwaardelijke liefde en kussen ... van onze kinderen, familieleden, vrienden, en God. Er is gewoon geen andere bezit, iedereen kon houden, kostbaarder dan dit.