Sherri en de kip: Zou ze ooit meer hetzelfde zijn na deze

cknicktafel en aan de andere kant. Ze keek achterom, mond opende zo breed dat ze onmogelijk kon zien, nog steeds schreeuwend, zij het in een lager octaaf. Ze wist niet eens registreert het gelach van haar broers en zussen en moeder. Het bloed doordrenkte kip, het vertragen was nog warm op haar pad.

Aan de andere kant van de picknick tafel stond ze op en liep voor de lage takken van de appelboom. De macabere kip volgde haar en vervolgens stortte binnen voet van de boom.

Niet te vertrouwen haar ogen, klom ze naar de eerste splitsing en zat daar, krijst draaien in kreten, te midden van de lach van haar familie.

Timmy rende naar de kip en raapte het op, van plan om stuwkracht het op zijn kleinste zus.

"Timothy!" Mom's stem hield hem tegen en hij naar het bad droeg de kip naar beneden en ondergedompeld het. Onder haar adem, mompelde ze: "Dat je zal echt stoer!"

moeder liep naar de appelboom en tilde Sherri van het, rustgevende haar. Ze verzekerde haar dat de achtervolging was reflexen alleen de kip. Het was echt haar niet achterna.

Sherri zat naast mama als het plukken voortgezet, de kippen werden gestript, de veren werden geharkt van het gazon en verbrand en het bloed verzadigd gras was schoon afgespoten.

Ze had nooit meer deel te nemen kip slachten.