Onze zoon * Jesaja (naam veranderd om zijn privacy te beschermen) was een gelukkig, gemakkelijk baby die zoveel vreugde bracht in ons leven. Na twee biologische zonen, hadden we een dochter aangenomen en vervolgens kort na, waren blij toen Jesaja kwam bij ons op de leeftijd van slechts zes maanden. Ontwikkelingsgebied, werd hij uitgesteld in sommige gebieden, maar gezien de omstandigheden van zijn eerste zes maanden was dit te verwachten en we dachten dat er niets van. Op veertien maanden, nam hij zijn eerste stappen, maar had nog niet gezegd zijn eerste woord.
Enige tijd na zijn tweede verjaardag, maakte ik een afspraak voor hem met een logopedist, omdat hij nog niet echt spreken, maar ik was blij om te kunnen de benoeming maanden later te annuleren toen hij begon te spreken in welbespraakt, complete zinnen. Zijn toespraak was erg formeel en er was een vreemde cadans aan zijn toespraak patronen, maar hij werd uiteindelijk praten!
Jesaja hield treinen en begon op een heel een obsessie te nemen met het hebben van alles opgesteld als een trein.
Hij zou line-up speelgoed, boeken, stokken, stenen, stoelen, bestek, alles wat hij in positie kon bewegen. Hij onthouden de namen van alle Thomas treinen en wilde praten over weinig anders. Hij zou onderbreken zinvolle gesprekken te tussenbeide over James en Percy en de rest van de Thomas bende. Het was vervelend, maar we wisten dat veel kleine jongens houden van treinen. We merkten echter dat rond de leeftijd van vier of vijf andere jongens begonnen hun trein fase ontgroeien terwijl Jesaja's leek te worden steeds meer en intenser.
Sociaal, Jesaja deed het goed op naast elkaar te spelen, maar toen zijn vrienden begon te interactiever geworden, leek hij niet te weten wat te doen. Hij werd onrustig in groepen en gefrustreerd in games, sport of spel. Hij had enorme driftbuien op verjaardagsfeestjes of playdates en het duurde niet lang voordat zijn vrienden leek weg te trekken van hem. We hebben gemerkt dat hij goed gespeeld met kinderen een paar jaar jonger dan hijzelf, maar na verloop van tijd, leek zelfs deze vrienden hem ontgroeid.
We hebben geprobeerd om hem te helpen met zijn sociale vaardigheden, maar onze inspanningen leek hem nog meer gefrustreerd verlaten.
Jesaja had de gewoonte van het herhalen van dezelfde zin over en over en voorbij. In eerste instantie dachten we dat het misschien was gerelateerd aan zijn adoptie en toonde een gebrek aan bevestiging, zeker gezien het feit dat hij veel oogco