Er waren andere tekenen dat we toegeschreven aan de genetica of zijn eigenzinnigheid, of dat we andere excuses voor. Zijn hoofd was zeer gevoelig, heeft hij niet begrijpt humor, heeft hij niet begrijpt signalen of gezichtsuitdrukkingen, had hij een vreemde manier van lopen, hij onhandig was, en leek hij vaak niet bewust van hoe zijn woorden of daden beïnvloed anderen. Meer en meer, mijn man en ik spraken met elkaar over onze zorgen als sommige van de negatieve gedrag begon te escaleren en we begonnen af te vragen of misschien ging dit verder dan alleen eigenaardigheden.
We hadden al een speciale behoeften dochter en we wilden wanhopig dat hij "normaal" zijn. Het was een eng moment als we begonnen aan te nemen dat onze zoon kan ook speciale behoeften. Hij had al zoveel meegemaakt in zijn korte leven en we wilden niets om hem nog meer uitdagingen in de toekomst te geven.
Op een zondag, was ik het monteren van stoelen om te gaan met een kleine speeltafel voor de kinderen.
Als ik klaar elke stoel, zou Jesaja hen naar de andere kamer waar mijn man was en lijn ze in de volgorde en de kleuren van een verkeerslicht voordat hij aangekondigd, "groen, oranje, rood, het is als een stoplicht". Voor mijn man, een gloeilamp ging uit en hij kwam in de kamer was ik op en kondigde aan mij, "hij heeft autisme". Ik keek hem voor een tweede en besefte dat hij was gedeeltelijk gelijk. Ik zei tegen hem, "hij heeft Asperger". Jaren eerder had ik één-op-één werkte als assistent van een kleine jongen met Asperger.
Ik weet niet waarom het niet bij me tot op dat moment dat het antwoord vlak voor me de hele tijd was geweest. Toen ik opkeek van de symptomen voor het syndroom van Asperger op de computer die avond, Jesaja had allemaal!
Zodra we wisten wat maakte onze zoon "uniek", we onmiddellijk uit om onszelf te voeden en om hem te krijgen als veel hulp en interventie als we konden. In eerst