Oplichters prooi op Desperate Refugees

Door Rick R. Flores - Filipijnen PHL Nummer 13,

Naar huis en thuis te blijven was allemaal 17-jarige Aliya (niet haar echte naam) zei dat ze wilde - ook al Ze zou alleen terug te gaan naar een evacuatie centrum in Maguindanao, 160 kilometer ten zuidwesten van hier.

Na meer dan zes maanden in Davao City doorgebracht als huis hulp voor een rijke Filipijns-Chinese familie, Aliya heeft er genoeg van .

"Ik kan mijn werk niet meer te dragen, 'zei ze tegen de Filippijnse Human Rights Reporting Project

Aliya aangekomen in de stad na een vrouw die beweert een binnenlandse dienaar recruiter zijn -. Wie Aliya geïdentificeerd als" Betty "- bood haar kans om de ellende van de evacuatie centrum in het dorp Bagoenged juli vorig jaar te ontsnappen. Zij en haar familie had doeltreffend op de weg, het verplaatsen van het ene centrum naar het andere voor de afgelopen negen jaar als gevolg van de gevechten.

Het hebben eerst hun huis verloren, haar vader verloor toen zijn baan als een vis handelaar en de familie belandde een beroep op financiële steun van hun familieleden. "Onze levens waren erg ongelukkig, al mijn broers en zussen ging van school," vertelde Aliya, de tweede van zeven kinderen.

Hun cyclus van hopeloosheid in een evacuatie centrum na de andere maakte Betty's bieden een zeer overtuigend. Betty beloofde Aliya een baan in Davao van waaruit ze kon beginnen om geld terug te sturen naar haar familie. Haar maandsalaris zou zijn 2.500 Filippijnen pesos, PHP ($ 55).

Sociale zekerheid werden op de top beloofde.

Aliya zegt ze zag alleen Betty eenmaal Maar eerst -. zoals zo vaak het geval lijkt te zijn -. Aliya's familie had vooraf betalen Haar vader gaf Betty een envelop met 3500 PHP, een enorm bedrag, gezien hun wanhopige omstandigheden Aliya weinig gedacht dat haar leven in Davao City slechter zou zijn dan leven bij de evacuatie centrum. Ze sprak over hoe ze werkte zeven dagen per week, kregen zelden een dag vrij en ging naar bed om 11 uur alleen te worden gewekt vier uur later .

In de ochtend, zou ze zorgen voor de persoonlijke behoeften van haar werkgevers en de neiging om hun kinderen in de middag en 's avonds.

Na haar eerste maand, zei ze dat ze barstte in tranen uit toen ze ontdekte dat haar salaris was slechts 700 PHP. Ze confronteerde haar werkgever die vervolgens dreigde grasmat haar de straat op. Depressief bij het vooruitzicht van terug naar Maguindanao vrijwel berooid na haar familie zo veel had betaald uit haar werk te