Toen ik 7 jaar oud was, zijn mijn ouders hadden een echtscheiding. Het was een van de meest pijnlijke ervaringen die ik in mijn hele leven had ontmoet. Het was tijdens het weekend dat ik de kans om mijn vader te zien was. Het klinkt misschien oke, maar het was niet genoeg voor mij. Waarom? Voor de belangrijkste reden dat mijn stiefvader me zou stoppen met het zien van de vader als een vorm van straf elke keer als ik het plegen van een fout of iets dat hem zal verstoren.
Er zouden bepaalde maanden, waarin ik mijn vader niet kon bezoeken en dit heeft me hem meer en meer elke dag gemist. Mijn vader deed alles wat hij kon om de bezoekende dagen af te dwingen in een maand. Maar dit leidde hem in een grote problemen te brengen. Hij wist niet wat te doen in die tijd. Wanneer we elkaar zien, we deelden die speciale band met elkaar en zorg ervoor dat we brachten elke minuut met vol liefde en herinneringen.
Een keer, mijn vader bracht me mee naar een winkelcentrum en hij vertelde me dat hij iets bijzonders krijgt voor mij en hij koos voor me te kopen een opgezette kat.
Mijn leven het leven met mijn moeder en stiefvader was als hel. Als ik nu terugkijk, heb ik me realiseerde dat ik in een gewelddadige omgeving en was zo naïef wisten niet wat te doen. Het was duidelijk dat er iets mis was, maar ik weet niet of ik moest iets aan te doen. Mijn stiefvader zal niet hit me toen mijn moeder thuis was. Hoewel mijn moeder was daar en zag alles, zou ze gewoon genegeerd hebben alles wat ze zag.
Ik wist dat dit is wat ze heeft gedaan voor de afgelopen jaren en dit had ik miste mijn vader meer dan ik me kon voorstellen. Als ik mijn vader over de situatie had verteld, want zeker dat hij zal iets om het te stoppen in een handomdraai te doen. Maar ik heb mijn vader nog een enkel woord niet zeggen.
Wat ik deed, ik ging naar de kamer en de tag van mijn moeder langs de opgezette kat die mijn vader gaf me en alles wat ik deed was huilen en huilen totdat er waren geen tranen meer te vallen. Ik voelde dat de enige link die ik had in de richting van mijn vader was de opgezette kat.
Ik was jong en naïef; Ik wist niet wat te doen. Ik zoek mijn toevlucht bij mijn opgezette kat en laat het allemaal uit. Ik knuffelde mijn gevulde kat alsof het was inderdaad een persoon te luisteren naar elk woord dat ik te zeggen en weg te vegen elke druppel traan uit de ogen.
Nu ik ouder en ik ben momenteel leven met mijn vader. Terugkijkend met mijn ervaringen uit het verleden Ik moet