Hij was er voor mij als ik sprak over de pijn van het verliezen van mijn vader enkele jaren geleden. Hij moedigde me herinnerde me te concentreren op alleen de goede herinneringen die ik had van hem.
Sluiting
verhuisde ik met mijn leven, maar diep van binnen kon mezelf niet vergeven, voor het niet bijwonen van de begrafenis. Jaar na jaar, zou dit me achtervolgen. Ik moest iets doen, ik moest laten gaan zodat ik kon de rust ik wilde in het leven te krijgen. Ik moest stoppen met het laten van de dingen van gisteren verpesten mijn heden en mijn toekomst.
Als Father's Day begon het afgelopen jaar naderen, ik deed veel denken. Terug te vechten en weer met mezelf over wat ik moet doen. Ik dacht lang en hard over. Ik hield mijn intenties geheim, uit angst voor iemand die probeert om me te stoppen.
De avond voor Vaderdag, ik ging en pakte een aantal bloemen. Op de eigenlijke dag werd ik wakker vroeg in de ochtend en begon mijn reis naar Michigan. Ik was alleen en bang, en had veel gedachten om te draaien en terug te gaan naar huis.
Ik was op weg naar zijn graf, heb ik nog nooit geweest.
Ik kwam en liep langzaam, op zoek naar de plek die hij had begraven. Ik vond het, ik rustte de bloemen en een gedicht schreef ik jaren geleden over hem en voor hem. Ik huilde en vrijgegeven alle emoties die zijn het opbouwen van door de jaren heen. Mijn hart nog steeds bedroefd naar de grafsteen, 'Proud echtgenoot en vader "te lezen en het vermeld alle namen van zijn kinderen, en nog steeds vermist me.
De dag was ruw na te gaan. Ik voelde me beter om te gaan en ik voelde me ook verdrietig. Ik probeerde om de inspanning te vegen deze last van mijn borst te maken.
Mijn nieuwe vriend was er voor mij, want hij was de enige die ik vertelde waar ik heen ging, terwijl ik op mijn manier. Hij troostte en steunde me in de rest van de dag keer ik terug naar Canada.
Ik heb echt gezegend in mijn leven geweest. We hebben allemaal een ding dat we de strijd met, dat is allemaal een deel van het leven. Hoe we omgaan met deze gevechten is aan ons. We leven we leren, en in het proces dat we moeten leren leven.