Zo begon mijn reis in de wereld van de muziek zo'n 25 jaar geleden, vond ik mijn enige minnares, de guitar.Today Ik ben gelukkig getrouwd met 3 kinderen, een echte baan, en mijn gitaren. Het enige wat mijn vrouw heeft ooit jaloers geweest op mijn gitaren. Ik vertelde haar dat zodra ik vriendinnen of gitaren kunnen hebben, zei ze vergoten genoegen nemen met de gitaren. Zo is het geheim van een gelukkig marriage.Oh nog belangrijker is, de gitaren. Geen twee zijn hetzelfde, zelfs hetzelfde model, gemaakt in hetzelfde jaar, met opeenvolgende serienummers, gaat spelen en anders klinken.
Ze hebben hun eigen persoonlijkheid, hun eigen gevoel en stemmingswisselingen. Ik heb Fenders, Gibsons, Washburns, Parkers, vaste lichamen, holle lichamen en semi-hollow body guitars.Playing Guitars is een passie. Geweldige gitaarspel is meer dan het spelen van riffs en licks; zijn over de presentatie van uw emoties en gevoelens in de muzikale termen. Toen ik begon te spelen was ik bezorgd over het raken van elke noot rechts. Id uren oefenen toonladders en akkoorden vormen en ervoor te zorgen dat elke noot klonk perfect.
Na ongeveer twee jaar van de praktijk Ik wist dat alles in de wereld over het maken van akkoorden vormen en het spelen van toonladders, en niets over het maken van muziek. Id mezelf opnemen en het luisteren naar de weergave en het klonk als een verveelde gitaar student proberen om elke noot perfectly.Time spelen om een paar eieren te kraken en maak een nieuwe omelet. Ik begon te luisteren naar een aantal grote gitaristen die ik bewonderde als David Gilmore, Stevie Ray Vaughn en Jimi Hendrix om erachter te komen wat zij anders deden dan ik.
Ik wist dat het dezelfde weegschaal en akkoordenschema's, maar ik klonk niets als deze legendes. Ik besloot dat ik wilde meer klinken als David Gilmore, dus ik heb de tijd om de solo te leren van Comfortably Numb, maar het nog steeds klonk vlak en