niet erg interessant. Ik was proberen om het precies spelen zoals David Gilmore deed, toen wat ik had moeten doen was spelen de manier waarop ik FEEL.Thats toen het allemaal begonnen om samen te komen voor mij. Ik bedacht dat ik kan leren van de grote gitarist, maar de muzikale expressie moet komen uit in mij, van enig belang te zijn. Kanaal wat er in je ziel aan de gitaar, begon ik te vereenvoudigen muzikale passages, en voel elke noot, en leerde ik geen zorgen te maken over wat mijn handen aan het doen waren.
Magisch mijn handen begonnen te zingen, omdat ik diep van binnen had bereikt en schraapte mijn hoofd genoeg om voor de muzikale expressie ik was niet in staat om te delen in de past.All de schalen, akkoorden en uren van de praktijk zorgen voor mij alleen met de tools die ik nodig had voor zichzelf uitdrukking. Mijn muzikale reis nooit zal eindigen, maar mijn vermogen om te verkennen is nu op warp snelheid.
