Mainstream geleerden vaak aanvallen kritische en sociale theorieën in het algemeen leidt tot verwarring en incoherentie, het negeren van de "realiteit op het terrein" in het voordeel van steeds rommelig academische theorievorming. Bepaalde aderen van kritische theorie, gaan echter veel verder dan het constructivisme in een poging om de ethische of morele geldigheid van de werkelijke alternatieve opvattingen van internationale systemen gelden.
Constructivisme als zodanig alleen maar beweert dat de huidige sociale structuren sociaal geconstrueerd; Het suggereert niet welke sociale constructies zijn te verkiezen boven anderen, noch vermoeden, behalve in vage termen, hoe men bewust kunnen veranderen de voortdurende evolutie van de staat identiteit en interesse in de internationale system.
Important Auteurs Hoewel Nicholas Onuf ( Wereld Onze Making ) eerst gebruikt de term constructivisme in de studie van de internationale betrekkingen, Alexander Wendt ( Social Theory of International politiek) is de bekendste constructivistische geleerde, opkomende in de jaren 1990 als een directe challenger om het overwicht van Kenneth Waltz het neorealisme in de jaren 1980. Wendt eerst toegepast constructivistische theorie het probleem anarchie, zoals hierboven beschreven. Andere belangrijke constructivistische geleerden zijn John Ruggie ( De bouw van de wereld Polity ) en Martha Finnemore ( Nationale Belangen in International Society ). Meer radicale afwijkingen van constructivisme worden behandeld in een andere factsheet. Echter, analyses poststructuralistische en taalkundige en discours ook naar voren gekomen uit soortgelijke aannames in de jaren 1990. Deze geleerden omvatten Richard Ashley, Friedrich Kratochwil ( regels, normen en besluiten ), RBJ Walker ( Binnen /Buiten ) en James Der Derian ( Antidiplomacy ).
Idealisme en liberalisme: International Relations Theory in Brief