Pas toen de vrede werd hersteld zou ze een hand in de inspanningen om ervoor te zorgen dat de bom niet opnieuw zou worden gebruikt . Weer anderen, terwijl het erover eens dat het project had moeten worden gestopt toen de Duitse factor opgehouden te werken, waren niet bereid om een individueel standpunt in te nemen, omdat zij vreesden dat het zou een negatieve invloed hebben op hun toekomstige carrière.
"De groepen I zojuist beschreven-wetenschappers met een sociaal geweten waren een minderheid in de wetenschappelijke gemeenschap.
De meerderheid was niet gehinderd door morele scrupules; ze waren heel tevreden om het aan anderen overlaten om te beslissen hoe hun werk zouden worden gebruikt. Vrijwel dezelfde situatie bestaat nu in veel landen met betrekking tot werken aan militaire projecten. Maar het is de moraal kwestie in een tijd van oorlog die verbijstert en meest baart me zorgen. Onlangs kwam ik een document vrijgegeven onder de Freedom of Information Act.
Het is een brief, gedateerd 25 mei 1943, van Robert Oppenheimer naar Enrico Fermi, op het militaire gebruik van radioactieve stoffen, in het bijzonder, de vergiftiging van voedsel met radioactief strontium. De Smyth rapport noemt een dergelijk gebruik als een mogelijke Duitse bedreiging, maar Oppenheimer blijkbaar dacht het idee het overwegen waard, en vroeg of hij de Fermi strontium kon produceren zonder dat te veel mensen in het geheim. Hij ging verder: "Ik denk dat we niet moeten proberen een plan tenzij we kunnen vergiftigen voedsel voldoende om een half miljoen mensen doden.
" Ik ben er zeker van dat in vredestijd deze zelfde wetenschappers zou hebben bekeken een dergelijk plan als barbaars; ze zouden niet hebben overwogen zelfs voor een moment. Maar tijdens de oorlog werd heel serieus overwogen en, naar ik aanneem, alleen verlaten omdat het technisch onhaalbaar. Nadat ik vertelde Chadwick dat ik wilde het project te verlaten, kwam hij terug naar mij met zeer verontrustend nieuws. Toen hij overgebracht mijn wens om het hoofd va