Dat was als Heilige Roomse Rijk - figuurlijk noch heilig, noch de Romeinse, noch een rijk in essentie. En er was geen Gibbon om de wereld de waarheid van de opkomst en ondergang van de Sovjet-rijk te vertellen. De Sovjet-imperium stortte onder haar lasten van onheilige catastrofes die het communistische systeem had toegebracht omdat het allereerste begin als een verloren zoon die manier om haar unceremonious val van de utopische hemel. En de utopie bleef het zijn.
Wat zou er gebeuren met de Sovjet-systeem was voorbestemd om gebeuren in de lange rDe probleem is dat communisten nooit luisteren naar de stem van de wijsheid van anderen of ze durven hun hart bloot aan anderen. Alsof ze de messiassen van hun eigen lot. Maar ze nooit wijzer, omdat zij niet over de juiste soort ideologische flexibiliteit om het licht te zien in waarachtiger wijsheid.
Het gebrek aan flexibiliteit van het luisteren naar anderen of van het leren van de fouten in de democratische overtuigingen geeft aanleiding tot een soort theocratische vastberadenheid die historisch gezien het leidmotief van de fascistische tendensen van het autoritaire bewind - soort muilkorven en usurping stemmen van de mensen met een klinkende macht over het de democratische normen en practices.And in gelijke mate het communistische regime steel de stroom van libertaire politiek van gelijkheid en menselijkheid.
Gelijkheid wordt verondersteld om de steunpilaar van de politieke filosofie van het communisme, die lieve woordjes zonder de democratische dekking over de verschillende doorsneden van het volk. Kwestie-van-zakelijk spreken, democratie is niets als de politieke macht niet naar behoren is verdeeld onder de mensen. Dat was de reden waarom Trotski zei dat "het communisme heeft de democratie, zoals het menselijk lichaam heeft zuurstof nodig." Marx ook garant voor de democratie als een manier om het communisme.
Mijden de weg van de democratie, idealistische concept 'democratisch centralisme' in het voordeel van de 'dictatuur van het proletariaat' werd beoefend door de leninistische school communism.The begrip 'democratisch centralisme' vis-à-vis 'dictatuur van het proletariaat' werd de de facto steunpunt van een agressief gecentraliseerde macht van een enkele partij de regering, waar steeds minder mensen iets te zeggen over de besluitvorming beleid - zowel in de regering en de economische productiviteit.
Als als een ongerijmde, 'democratisch centralisme' bleek te zijn het begin en het einde van alle partij