Toezichthoudende regeling wijzigen Financiële System

en grotere betrokkenheid van de centrale banken in toezichthoudende activiteiten. Bovendien is dit ook geleid tot de vervaging van de eerder duidelijke grenzen tussen de verschillende soorten van financiële intermediairs. Universele bank werd meer populair en gemeengoed. Bankieren vermengd met verzekeringen, bank verzekering, en ondernam fondsbeheer. Uiteindelijk betekende dit dat de poging om afzonderlijk toezicht te houden op de functie zou eindigen met meerdere toezichthouders die betrokken zijn bij dezelfde institution.

So, een voor de hand liggende conclusie dat werd bereikt, was het plaatsen van de verantwoordelijkheid voor het toezicht op alle financiële instellingen in een instelling. Maar dit uiteraard veroorzaakt een probleem voor de centrale banken, die de interne controle van de bancaire supervision.On handhaven van de andere kant, zoals eenwording leidt tot schaalvoordelen als gevolg van enkele set van de centrale ondersteunende diensten (informatiediensten, gebouwen, human resources, financiële controle etc), een uniforme managementstructuur, een uniforme aanpak voor standaard-instelling, toelating, toezicht, handhaving, educatie van consumenten en aanpakken van financiële criminaliteit.

Het resulteert ook in de economieën van de reikwijdte impliceert dat enkele diensten toezichthouder in staat om cross-sectorale vraagstukken effectiever en efficiënter aan te pakken dan meerdere afzonderlijke specialist regulators.Alternatively zal zijn, het plaatsen van alle toezicht onder het dak van de centrale bank zou het nemen van verantwoordelijkheid voor het toezicht op vereisen activiteiten die buiten de historische sfeer van expertise en verantwoordelijkheid te leggen. Een duidelijk voorbeeld hiervan zou marktprijs risico versus kredietrisico zijn.

Bankinstellingen meestal omgaan met kredietrisico, terwijl effecteninstellingen geconfronteerd marktprijs risico dat voortvloeit uit schommelingen in de marktprijs van de effecten die door de financiële institution.An nog ernstiger probleem zou voortvloeien uit hoe de grenzen te stellen tussen deze sub-sets van spaarders /instellingen die zouden worden gedekt door de depositogarantie, de lender of last resort (LOLR) voorzieningen, enz., en die niet gedekt.

De centrale bank zou bereid zijn om de operationele bevoegdheden uit te breiden tot het omgaan met financiële markten en instellingen waar kwesties in verband met systemische stabiliteit zijn beperkt en de klant bescherming van veel groter belang zijn. N