Mijn hoofd gespietst in de zachte zandstrand. (het missen van de rotsen en de zee shell) De impact was zo hard dat ik de rest van mijn lichaam niet kon voelen. Mijn hele lichaam ging gevoelloos en lifeless.I d niet mijn handen te gebruiken om mezelf te duwen uit het zand. Ik kon niet mijn voeten kick niet. Ik was helemaal dood in het water. Mijn lichaam gewoon slumpt naar één kant. Ik had geen controle over mijn lichaam of de ledematen. Mijn hoofd was nog steeds vast in de zeebodem.
De golven zwaaide mijn lichaam van links naar rechts, en die me geholpen door nieuwsgierige mijn hoofd los van de Sands die me gevangen. Mijn vermogen van mijn adem en blijven lange tijd onder water, was mijn redder. Als de golven waste mijn lichaam aan de wal, had ik nog steeds geen gevoel, ik hapte naar lucht elke keer mijn neus steeg boven de zee wateren. Het strand was verlaten. Er was niemand in de buurt van mij en niemand zag wat er gebeurde. Ik legde hulpeloos en levenloos op het strand, ik had geen gevoel in mijn ledematen.
Mijn nek was in enorme pijn en het voelde alsof iemand liet een berg op, en het voelde alsof alsof het naar beneden in mijn rug werd geduwd. Ik kon mijn hoofd niet draaien van links naar rechts, noch kon ik mijn hoofd naar voren en achteren te bewegen. Een uur doorgegeven als ik legden hun (al vond ik buiten was dank Allah, dank u God voor het redden van mij) Dit was toen een van de jongens in de Crew vond me tot in het zand aan de rand van de kustlijn. Ze kwamen naar lag naast me aan het denken was ik zonnebaden.
Ik hen nooit verteld wat er gebeurd is (ik was te beschaamd) Ik legde er nog eens 30 minuten voordat ik opstond. Het was tijd om te vertrekken en ik vroeg voor hun hulp om op te staan. Vertelde hen dat ik was gewoon moe en een stijve nek.
Ik reed de bus in enorme pijn, maar ik succes thuis kwam en liet alle parochianen zonder enig incident. Toen ik thuis kwa