Een smalle Escape

A Narrow Escape (een echte levensverhaal)

Het gebeurde in de maand mei 1989 in het Sailing Club toen ik een jongere in het leger en deed een jonge officieren opleiding aan het College Of Militaire Engineering in Pune. Ik had interesse ontwikkeld in Zeilen kijken naar mooie geruisloos zeilboten vlot varen in het water in de koele bries, die ik op een afstand kijken naar de wapperende haren van de matrozen konden voelen.

Ik samen met mijn vrienden coursemate Deore, Deo en Rakesh aan boord van een houten zeilboot, die de basis boot bedoeld voor het leren voor de beginners die bekend staat als "Kamla" was. We namen onze plaatsen op, Deo aan de Stern zit op stuurboord, ik en Deore in het zeil en Rakesh bij de boeg. We hadden niet veel van de training zijn de nieuwelingen.

Op dat moment de bus nog maar ons geleerd hoe de richting van de wind te observeren en gaat in de gewenste richting met behulp van een kleine draad gebonden op de mast van het zeil een poging de hangende draad onder een hoek van 135 bewaren graden met de richting van de beweging. Om de boot te gaan in de gewenste richting, dient de hangende gedeelte van de draad wijzen naar de persoon zittend op de Stern kant en we dus begaven.

Hoewel we wisten heel weinig over het onderwerp van het zeilen, maar wist net genoeg om de boot overal mee naartoe nemen en breng het terug naar het startpunt, ongeacht de richting van de wind waait.

We waren gaat vlot roddelen en genieten van het gutst van de koele wind op ons gezicht dragen van de reddingsvesten boven ons Tee shirts en shorts. De rivier was vies zoals gebruikelijk, maar nog steeds duidelijk tot één meter diepte. We konden de drijvende planten te zien, de planktons passeren in de buurt van ons.

Men houdt snelheid en spanning op die leeftijd en we waren geen uitzondering dus ik toegepast wat meer trekkracht op het touw van het zeil als gevolg waarvan de snelheid van het schip vergroot en het lichaam van het schip ook gekanteld met de mate tilt recht evenredig met de kracht toegepast op het touw en zo was de bijbehorende toename van de mate van spanning. We kregen snel aangepast aan de nieuwe snelheid en de wind begon het zeil .De verlangen om meer snelheid en sensatie kreeg in ons .Deore schreeuwde, "yaaaaaaaah bereiken fladderen! Ik wil meer snelheid.

Meer! Meer "en toegevoegd aan de opwinding .I wachtte deze ontsteking en zonder een tweede toegepaste meer spanning op het zeil als gevolg waarvan de snelheid verder