Veel mensen die zijn opgegroeid in het Britse onderwijssysteem waarschijnlijk nog last nachtmerries over het vervoegen van Franse werkwoorden. Voor veel Amerikanen hetzelfde goed kan worden gezegd van de Spaanse grammatica, en nu dat ik over het onderwerp, kan iemand mij vertellen welke taal Australische schoolkinderen hebben gehamerd in hen?
En het was niet alleen de regels van de grammatica die problemen die.
Herinnert u zich het hoogst onwaarschijnlijk zinnen hadden we te vertalen om te bewijzen dat we hadden de knie (of niet) een aantal lastige gril van taal? Degene die blijft bij mij "Ik zie een vogel zit in de perenboom buiten het ziekenhuis venster". Dat men altijd klonk belachelijk mateloos tot de dag dat mijn zoon werd geboren in een ziekenhuis in Parijs, en als ik keek uit het raam wat zag ik maar een vogel zit in een perenboom. Vreemd hoe dingen komen terug om u te bijten op de zwerver.
Maar ik dwaal af, maar ik vind het vreemd dat in weerwil van de (misschien omdat van) die wrede, suikerriet zwaaiende Franse meesters, velen van ons ging op om goed te scoren in het Frans O-niveau (GCSE aan die van malser jaar); minder van ons ging naar Frans te studeren op een niveau, maar zelfs na jaren van verwaarlozing en onbruik de basisprincipes zijn nog steeds daar ergens, maar hoe kunnen we toegang tot hen?
Kan ik wijzen op een methode die ik denk dat je ' ll vinden zou kunnen werken en het niet 's avonds lessen te betrekken: gewoon pick-up een goede, korte roman, springen, en te lezen.
Eenvoudig.
Maar lees wat je vraagt?
Nou niet beginnen met Proust, dat is zeker. Hij wil niet de helft hak op, het schrijven van zinnen die gaan voor drie en een halve pagina's, en als je de volledige stop uiteindelijk bereik je realiseert dat er niets daadwerkelijk is gebeurd. Er zijn echter twee andere soorten roman die suggereren zichzelf als uitstekende instrumenten voor het ontwaken van de taal die is ingediend en geplaatst in een map, het wachtwoord waarvoor u bent vergeten.
Eerst moet je misschien een detective te proberen romans van de hardgekookte variëteit, zo donker als je kan verdragen. Het mooie van dit materiaal is dat de taal is eenvoudig, direct en concreet met zeer weinig zware meanderende. De woordenschat en zinsbouw zijn ongecompliceerd en het tempo is snel, de actie beweegt langs snel, zodat je niet belangstelling verliezen - of de plot. En deze romans hebben de neiging om kort te zijn.
Probeer JP Manchete's "La Position du